• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
    • 260. Kompozycja lokalizacji
    • 261. Rodzaje paginacji
    • 262. Lokalizacje zabytków prawnych rękopiśmiennych
    • 263. Szpalty
    • 264. Lokalizacja tekstów biblijnych
    • 265. Dodatkowe skróty w lokalizacji
    • 266. Ilość pustych lokalizacji i liczba ogólna
    • 267. Czcionka i interpunkcja w lokalizacji
    • 268. Wypadki szczególne przy pustych lokalizacjach
    • 269. Sygnalizowanie omyłek paginacji
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

265. Dodatkowe skróty w lokalizacji.

a. Karta tytułowa.

Kartę tytułową oznaczamy przez kt, ktv.

b. Przedmowy itp.

Wydzielone części utworu (przedmowy itp.) posiadające osobną paginację, która pokrywa się z paginacją tekstu ciągłego, lokalizujemy stawiając przed numerem strony odpowiedni skrót (przy pustych jednorazowo przed pierwszą taką lokalizacją), por. Wykaz innych skrótów, por. też 268.c.aa.

c. Karty nieliczbowane.

Wydzielone części utworu, które nie posiadają numeracji stron, lokalizujemy pisząc skrót nlb i numer zrekonstruowany, tak np. w BielŻyw, por. też 268.c.aa.

aa. Karty nieliczbowane na końcu lub w środku.

Dla kart nieliczbowanych na końcu lub wewnątrz tekstu nie stosujemy skrótu nlb, lecz ujmujemy w klamry liczby lub litery będące kontynuacją ostatniej lokalizacji, np.

HistRzym [135],
KlonFlis [H5] – [H6]

itp. (por. 269.).

d. Rejestry.

W lokalizacji tekstu z rejestrów, które posiadają odrębną paginację (zwykle literową w odróżnieniu od liczbowej tekstu ciągłego), nie piszemy skrótu rej, który figuruje na niektórych kartkach materiałowych.

e. Marginesy.

Teksty marginesowe lokalizujemy dwojako:

aa. Bez tekstu głównego.

Cytat niewykraczający poza tekst marginesu lokalizujemy, dodając po numerze strony, a w Bibliach i szpalty, skrót marg.

bb. Margines wpleciony.

Tekst marginesowy wpleciony w tekst główny lokalizujemy tak, jak tekst główny, tj. nie dodajemy skrótu marg.
Uwaga: Marginesy biblijne lokalizujemy w ten sam sposób, tj. samodzielne według strony i szpalty (pamiętając o cyfrach rzymskich w BibRadz i BudBib), wplecione – według księgi, rozdziału i wersetu.

cc. Puste lokalizacje.

Miejsca niecytowane z marginesów lokalizujemy według sposobu aa. Ale nie wpisujemy skrótu, lecz doliczamy do liczby ogólnej danej lokalizacji, jeżeli na tej samej stronie mamy też przykłady z tekstu głównego, a więc np.:

81 [3 r.]

– a nie:

81 [2 r.], 81 marg.

f. Argumenty.

Streszczenia poszczególnych rozdziałów w Leop, BibRadz i WujNT (ale nigdzie poza tym) zwane argumentami lokalizujemy, podając tytuł księgi i rozdział oraz skrót arg. Nie traktujemy jednak jako argument wstępów do poszczególnych ksiąg biblijnych, chociaż na kartkach materiałowych skrót ten figuruje. Te partie lokalizujemy normalnie przez strony.

g. Żywa pagina.

Tekst z żywej paginy lokalizujemy skrótem żp i numerem strony. Jeżeli ten sam tekst powtarza się na kilku stronach, podajemy lokalizację pierwszego zapisu. Powtarzającą się żywą paginę liczymy jako jeden zapis; co do szczegółów por. załącznik. Użyć w żywej paginie nie doliczamy do innych na tej samej stronie, a więc:

A3v, A3v żp.

Zwracamy uwagę, że na kartkach materiałowych FalZioł zapis żywej paginy bywa często mylnie odczytywany jako znajdujący się na szpalcie a lub c. Ma być bez żadnej szpalty, np.:

FalZioł I 13 żp,
FalZioł I 13v żp.

h. Didaskalia.

Skrótem did opatrujemy lokalizacje postaci dramatu (ale nie dialogu z tekstów polemicznych).