![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: SARCZYSTY | Następne hasło: SARDA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
SARD (2) sb m
sard (1) RejAp, sardus (1) BielKron.
a jasne.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| N | sardus |
| G | sardu |
sg N sardus (1). ◊ G sardu (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
min. Sard, kamień ozdobny, odmiana agatu o zabarwieniu brązowoczerwonym, nazwa pochodzi od miasta Sardes w Azji Mniejszej [sardyk kamień – sarda Cn] (2): Ná Pektorale położyſz cżtery rzędy kámieni. W pirwſzym będą Smárágdus/ Topázius/ y Sárdus [Vulg Ex 28/17]. BielKron 34; Napirwſzy fundáment z Iáſpiſu/ drugi z Száfiru/ trzeći z Kálcedonu/ cżwarty s Smáragdu/ piąty s Sárdoniu/ ſzoſty s Sárdu [sextum, sardius Vulg Apoc 21/20] RejAp 183.
MN