Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BŁYSKAĆ SIĘ

Następne hasło: BŁYSKAJĄCY SIĘ »

BŁYSKAJĄCY (7) part praes act

błyskający (6), bliskający (1); błyskający OpecŻyw, FalZioł (2), LubPs, RejWiz; błyskający : bliskający (1 : 1) Mącz.

a jasne.

Fleksja

sg
f	N		n	N	błyskającé
f	G	błyskający	n	G

pl
N	m an	błyskający
N	subst	błyskając(e)

sg f G błyskający (1). ◊ n N błyskającé (2); -é (1), -(e) (1). ◊ pl N m an błyskający (1). subst błyskając(e) (3).

Sł stp s.v. błyskać, Cn brak, Linde XVII w. s.v. błyskać.

Znaczenia

Świecący, lśniący nagłym, krótkotrwałym blaskiem; wytwarzający błyski; migocący, połyskliwy (7)
- a. O źródłach światła (2)
- b. O błyskawicy, piorunie (4)
- c. O odblasku, połysku przedmiotów lśniących (1)

Świecący, lśniący nagłym, krótkotrwałym blaskiem; wytwarzający błyski; migocący, połyskliwy (7):

a. O źródłach światła (2): FalZioł I 69d; Perstringere oculos splendore micanti Od błyskáyąci yáſnośći záwrzeć/ zámrużić oczy. Mącz 422a.

b. O błyskawicy, piorunie (4): OpecŻyw 36v; LubPs R5; Nuż ony ſrogie ſtrzelby z niebá trzáſkáiące/ Tęcże/burze/ y ognie groźno błyſkáiące. RejWiz 10v; Crispisulcans Fulmen Błiskáyące grzmienie. Mącz 69a.

c. O odblasku, połysku przedmiotów lśniących (1): [włosy w urynie] białe albo blade/ błyſkaiącze, Dziewkę pocżąć vkazuią. FalZioł V 11v.

Cf BŁYSKAĆ