[zaloguj się]
[pdf]

CKNĄĆ SIĘ (4) vb impf

cknąć się (4), [cnąć się (Linde)].

się (3), sie (1).

Fleksja

3 sg praes cknie się (4) [może impers od CKNĄĆ].

Sł stp brak, Cn s.v. zwija mi się, Linde XVI w.

Odczuwać mdłości (4):

cknąć się komu (2): Warujcżie ſię prże Bog ſtrżeſczie Bocż mi ſię barzo cknie yeſczie RejKup R, q7.

Przen: Odczuwać niesmak (2): O Popráwie Státutowych ártykułow cknie ſię mowić [taedet loqui]/ ponieważ ártykuł o mężoboycách [...] bárzo hárdźie wzgardzamy. ModrzBaz 142.

cknąć się komu (1): Albo żeby pſtry kábát był przyczyną złégo: Aż mi ſye cknie/ ſłucháiąc kazánia twoiégo. PudłFr 53.

Formacje pochodne: odsknąć się, przycknąć się, zecknąć się; zecnić się; ockniewać się.

Cf CKNIENIE

MM