![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [DWOBOŻNIK] | Następne hasło: DWOCZĘSTNY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DWOCZELNY (1) ai
Fleksja
N sg m dwoczelny.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład błędnie: dwuczelny).
Mający dwa czoła, tu: przydomek Janusa boga staroitalskiego o dwu twarzach: Bifrons, Dwoczelny/ to yeſt/ ktory ma dwie czele/ álbo twarzy. Epitheton est Iani bifrontis. Mącz 24d.
Synonim: dwugęby.
ZZie