Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DZWONO

Następne hasło: [DZWONUSZEK] »

DZWONOWY (7) ai

dzwonowy (3), zwonowy (4); dzwonowy BielKron, GrzegRóżn, RejZwierc; zwonowy Mymer¹, BartBydg (3).

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja

sg
m	N	dzwonowy	n	N	dzwonow(e)

sg m N dzwonowy (2). ◊ A dzwonowy (1). ◊ I dzwonowym (1). ◊ n N dzwonow(e) (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

Przymiotnik od „dzwon” ‘przedmiot metalowy w kształcie kielicha z zawieszonym wewnątrz drążkiem’ (7)

Przymiotnik od „dzwon” ‘przedmiot metalowy w kształcie kielicha z zawieszonym wewnątrz drążkiem’ (7): Przyſzedł w roſpácż Woiewodá/ obieſił ſie ná dzwonnicy zá powroz dzwonowy tey nocy. BielKron 353v; GrzegRóżn Ev.

Przysłowie: Bo ácżći wſzytko iáko powiedáią z brzękiem dzwonowym przemija/ ále wżdy ſławá dobra nigdy zá dzwonem nie biega RejZwierc 161v.

Wyrażenia: »serce zwonowe« = rophałum Mymer¹, BartBydg; maleus seu cor campanae BartBydg (3): Mymer¹ 8; Rophalum, sercze zvonove BartBydg 133; rophalum, maleus seu cor campanae, syercze zvonove BartBydg 133b.

»zwonowy wał« (1): Impendiculum, zwonovi val BartBydg 72b.