Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GROMNICZKA

Następne hasło: GROMNY »

GROMNICZNY (1) ai

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	gromliczny

sg m [N gromliczny]. ◊ I gromnicznym.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) – XVII w.

Znaczenia

1. Przymiotnik od „gromnica” ‘poświęcona świeca’
2. [Przymiotnik od „gromnice” ‘święto Matki Boskiej Gromnicznej’]

1. Przymiotnik od „gromnica” ‘poświęcona świeca’: Dicitur autem a Ferveo, quia hoc adolendo et flammis ferventibus fieri solebat apud gentiles, Rownie, ták yáko v nas czinią s gromnićámi gdy bydło/ konie/ ludzie y domowe kąty ogniem gromnicznym obchodzą/ co yeſt pogáński á nie Krześćiáńki [!] obyczay. Mącz 120b.

2. [Przymiotnik od „gromnice” ‘święto Matki Boskiej Gromnicznej’:

Wyrażenie: »dzień gromliczny«: gdÿ dzÿen gromlÿcznÿ przÿsedl szedl slvga boszÿ przeth wÿelkÿ oltarz ŻywAmand 227.]

ZZa