[zaloguj się]
[pdf]

INDULGENCYJA (4) sb f

e jasne.

Fleksja
sg pl
N indulgencyj(e)
G indulgencyi
I indulgencyjami
L indulgencyjach

sg G indulgencyi (1). ◊ pl N indulgencyj(e) [zapis: ę] (1). ◊ I indulgencyjami (1). ◊ L indulgencyjach (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

teol. Odpust, darowanie kar doczesnych za grzechy odpuszczone [indulgentia – dopuszczenie, dozwolenie Mącz 169a; pobłażanie, miękkość Calep; odpust, idem quod odpuszczenie – si vocis naturam spectes de qua infra, sed usus catholicorum Polonorum hanc vocem sacris adstrinxit, ut idem significet quod indulgentia Latinis catholicis Cn] (4): karánie thák ná ónym/ iáko ná tym świećie záſłużoné [Pan Bóg] odpuſzcza: á tho gdy grzéchów ſwoich ſpráwiwſzy ſye pánu Bogu/ zá nié pokutuią. Tákim ábowiem/ á nie inákſzym ty indulgencye ſłużą: [...] Tymi też indulgencyámi ten [papież] porządnie ſzáfowáć/ y zaſługi páná Chryſtuſowé ku poſpolitemu pożytku kośćiołá Bożego obrácáć ma BiałKat 173v; Tákći tu kápłáni Boży [...] o tym Iubileuſzu/ y o tych Indulgencyách lud chrześćijáńſki náucżáli/ drogę [...] pokázuiąc iákoby cżłowiek mogł być tych to ſkárbow duchownych vcżeſtnikiem/ przez poſty/ przez modlitwy/ przez iáłmużny ReszList 152; ActReg 22.

Synonim: odpust.

IM