[zaloguj się]
[pdf]

JEDWABNIK (2) sb m

jedwabnik (1), jadwabnik (1); jedwabnik Mącz; jadwabnik GliczKsiąż.

e jasne, a pochylone; w jadwabnik pierwsze a jasne.

Fleksja
sg pl
N jedwåbnik jedwåbniki
I jadwåbniki(e)m

sg N jedwåbnik (1). ◊ I jadwåbniki(e)m (1). ◊ [pl N jedwåbniki.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Człowiek wyrabiający jedwabne tkaniny; sericarius Mącz, Cn (1): Sericarius, Iedwabnik/ Tkacz yedwabnych rzeczy. Mącz 386c.
2. [Szata jedwabna: także inne ſtroie głowné/ ſzyyné/ ręczné: iáko ſą Cepliki/ oſwiki/ [...] mycki/ śćiérki/ rąbki/ ſerpanki/ iedwabniki/ latáwczyki/ rántuchy/ ſwoiérze GroicTyt 5v (Linde).]
3. Człowiek zniewieściały, wydelikacony (1): Abowiem yeſli go w roſkoſſy á w myękkim/ á pyeſſcżącem chowányu będzyeſz myeć/ yádwabnikyem go potym á nicżemnym cżłowyekyem doſtányeſz y otrzymaſz. GliczKsiąż E4v.

Synonimy: 3. delikat, kochanek, niewieściuch, pieszczoch, rozkosznik.

Cf JEDWABNICA

HJ