[zaloguj się]
[pdf]

KAWALER (2) sb m

kawaler (2), [kawalijer, kawalijerz].

Oba a jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N kawalér
G kawaléra

sg N kawalér (1). ◊ G kawaléra (1).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVI(XVIII) – XVIII w.

1. Pracownik zajmujący się końmi; ujeżdżacz (1): Koniá Káwáller im nacżęſciey bodzye/ Nalepſzy bywa ku káżdey przygodzie. RejZwierc 221; [Equiso, Pferdbereiter, P. obyeżdzacz/ máſztálerz/ káwálier. Volck 189; Káwálierz/ ex Ital. Equiso. Volck Hhh2].
2. Członek zakonu Kawalerów Maltańskich (1): VWażáiąc dźiélné y ważné ſłużby Vrodzónégo Prokopá Pieniążká/ Káwálérá/ Stároſty náſzégo Wendeńſkiégo SarnStat 1207.
3. [Szlachcic francuski lub hiszpański (por. fr. chevalier, hiszp. caballero): co zá róznóść miedzy Cáuálery Fráncuſkimi/ Hiſzpánſkimi/ álbo miedzy ſzláchćicy Polſkimi CerGór 98.]

Synonimy: 1. koniarz, koniusz, koniuszy, masztalerz, objeżdżacz.

Cf KAWALKATOR

AL