[zaloguj się]
[pdf]

KOPIENNIK (7) sb m

kopiennik (7), [kopinnik].

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w kopieniczy).

Fleksja
sg pl
N kopiennik
G kopiennika kopiennik(o)w
A kopienniki

sg N kopiennik (4). ◊ G kopiennika (1). ◊ pl G kopiennik(o)w (1). ◊ A kopienniki (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Żołnierz walczący kopią lub sługa noszący kopię za panem; armiger Vulg (7): [Hastifer/ qui fert hastam. Kopinnik. Cervus 1540/49.]

kopiennik czyj [w tym: G sb i pron (4), pron poss (1)] (5): Thedy rzekł Saul do kopienniká ſwego: Wyjmi miecż ſwoy/ zábiyże mie [...] Y niechćiał go zábić kopiennik iego Leop 1.Reg 31/4, 1.Reg 31/5, 6, 1.Par 11/39.

Przen: Potężny i silny nieprzyjaciel (2): Poraźże poczet kopiennikow/ y mnoſtwo możnych bykow y ćielcow w narodźiech/ áby ſię poddáli w hołd z ſztukámi śrebrá/ roſproſzże narody ktore ſię kocháią w walkach. BibRadz Ps 67/31; Ná tym mieſcu przez kopienniki y byki znarodow rożumie Kſiążętá y ſprawce ludźi ktorzy mocą Pańſką będąc pohołdowáni będą dáwáć dań ktorą Prorok tu zowie ſztukámi śrebra. BibRadz I 308c marg.

Cf KOPIJNIK, 2. KOPNIK

ZZa