![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KUMEK | Następne hasło: KUMERA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KUMER (1) sb
Fleksja
N pl kum(e)ry.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Posąg bóstwa pogańskiego, bożek (z rus. кумирь): Włodzimierz náſtáwiał był w Kijowie w kośćiele Modł ktore zwano Perun/ ten miał głowę śrebrną oſtátki miedźiáne. Drugie były/ Vſzlad/ Korſá/ Dáſwá/ Strybá/ Symárglá/ Mákoſzch/ ktorym cżynił ofiáry/ á zwano ie Kumery BielKron 428.
JB