[zaloguj się]
[pdf]

MARCYJONISTA (7) sb m

marcyjonista (7), [marcyjanista].

Wszystkie a jasne; teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
sg pl
N marcyjonista marcyjonistowie, marcyjoniste
G marcyjonist(o)w
I marcyjonisty

sg N marcyjonista (1). ◊ pl N marcyjonistowie (3) WujJud (2), WujNT, marcyjoniste (1) SkarŻyw. ◊ G marcyjonist(o)w (1). ◊ I marcyjonisty (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Członek sekty gnostycznej założonej przez Marcjona w II w., przeciwstawiającej sprawiedliwego Boga Starego Testamentu Bogu miłości Nowego Testamentu (7): A ták wam tey Kálwinowey náuki y właſni iego vcżniowie Márcyoniſtowie álbo Rycheriſtowie niepozwolą WujJud 177, Mm5v; á drudzy ktorzy ſię zá Márcyonem puśćili: iuſz nie Chrześćiánie/ ále Mároyoniſte názwáni ſą. SkarŻyw 394; WujNT 309.

[W połączeniu szeregowym: Wſſyſcy Aryanowie/wſſyſcy Donátyſte/ Márcyániſte/ [...] y co kolwiek było Herethykow y odſſczepieńcow/ wſſyſcy ſye o tę opokę [Kościół] [...] zbili ZebrzydOdpow h4.]

Wyrażenia: »marcyjonista heretyk« [szyk 1:1] (2): Pomſtá Boża nád Heretykámi Márcyoniſty. SkarŻyw 87 marg, 86.

»kacerstwo marcyjonistow« (1): to mieśce ſłuży przećiwko Kácerſtwu Márcyoniſtow y Mánicheuſzow/ y Tátianá Pátriárchy Enkrátytow WujJud 198.

Cf [MARCYJANIN], MARCYJONITA

AL