Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NAPRAWOWANIE

Następne hasło: [NAPRAWUJĄCY] »

NAPRAWOWANY (4) part praet pass impf

naprawowany (3), naprawowan (1).

Pierwsze i drugie a jasne; -an-, -ån.

Fleksja

sg
m	N	naprawowan	f	N	naprawowanå

pl
N	subst	naprawowan(e)

sg m N (praed) naprawowan (1). ◊ f N naprawowanå (1). ◊ pl N subst naprawowan(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Doprowadzany do stanu sprzed zepsucia (2)
2. Ulepszany, pozbawiany błędów (o tekście) (1)
3. Usuwany (1)

1. Doprowadzany do stanu sprzed zepsucia (2): práwá ná to ſą vſtáwione/ áby nimi nieſpokoyne namiętnośći były hámowáne: á oná ſprzyiázność/ towárzyſtwá ludzkiego zwiąſká/ była nápráwowána [ut ... societatis humanae vinculum sarciretur] ModrzBaz 136.

W przeciwstawieniu: »każono ... był naprawowan« (1): O tym kośćiele nieco nápiſzę/ który ácżkolwiek cżęſto káżono/ á wſzákoż cżęſtho był nápráwowan/ y w wielkim trwał doſtátku. BielKron 265.

2. Ulepszany, pozbawiany błędów (o tekście) (1): żeby wedle Greckich kśiąg miáły być Láćinſkie nápráwowáne/ tego żaden mądry nie rzecże. BudNT przedm c4v.

3. Usuwany (1):

W przeciwstawieniu: »naprawowany ... psowany« (1): złe zwycżáie máią być nápráwowáne/ á dobre rzecży dla nich pſowáne być niemáią. WujJud 189v.

Cf NAPRAWOWAĆ

KCh