[zaloguj się]
[pdf]

NATUŁAĆ SIĘ (3) vb pf

Pierwsze a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m natułåł się

praet 3 sg m natułåł się (1). ◊ part praet act natułåwszy się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) i XVIII w,

Pf od „tułać się” z formantem na- wyrażającym nadmiar (3):
Zwroty: »natułać się po światu« (1): podſzedł Ezau brátá ſwego/ á wżdy widziſz iáko ſie nátuławſzy po ſwiátu przyſzedł potym w ręce iego. RejPos 280v.

»(i) tam i sam natułać się« (1): Fluctuatus, Ten który ſie y tám y ſám po wodzie nátułał. Mącz 131d.

Przen (1):
Zwrot: »tam i sam natułać się« (1): Bo to pewna/ kto tey drogi Krolewſkiey/ dobrze vtorowáney po chybi/ ábo ią porzući/ ten ſie tám y ſam nátuławſzy/ ná wiecżne zátrácenie zábieży. CzechRozm 97.

Synonimy: natłuc się, nawłoczyć się.

Formacje współrdzenne cf TUŁAĆ SIĘ.

DD, JR