Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEOBŁĘDLIWIE

Następne hasło: (NIEOBŁĘDNIE) »

NIEOBŁĘDLIWY (4) ai

nieobłędliwy (3), nieobłądliwy (1); nieobłędliwy WujJud, KochPs, KochEpit; nieobłądliwy RejZwierc.

W pisowni łącznej (3), w rozłącznej (1).

e oraz o jasne.

Fleksja

sg
f	N	nieobłędliwå
f	G	nieobłędliwéj

pl
A	subst	nieobłędliwé
I	f	nieobłądliw(e)mi

sg f N nieobłędliwå (1). ◊ G nieobłędliwéj (1). ◊ pl A subst nieobłędliwé (1). ◊ I f nieobłądliw(e)mi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. obłędliwy.

Znaczenia

1. Nie powodujący błądzenia; niekręty, niezawiły; przen (2)
2. Nie zawierający błędów, nie wprowadzający w błąd; niekłamliwy, prawdziwy, właściwy (2)

1. Nie powodujący błądzenia; niekręty, niezawiły; przen (2):

Wyrażenie: »nieobłędliwa droga, ścieżka« (1:1): Rozeznayże to ſam/ ieſliże to nie ieſt właſnie błogoſławionj/ á ieſli nie chodzi práwemi á nie obłądliwemi drogámi po tych głuchych leſiech obłędnego ſwiátá tego. RejZwierc 138v; KochPs 34.

2. Nie zawierający błędów, nie wprowadzający w błąd; niekłamliwy, prawdziwy, właściwy (2): Ieſli [wiara wasza] nieobłędliwa; dam ſie ná towárzyſze y bráćią wáſzę Trideity WujJud 2v; Tákiego wieku tedy téy parze vcćiwéy/ Wedle ſwéy obietnice życz nieobłędliwéy KochEpit A4.

Synonimy: 2. niebłędny, niefałszywy, niekłamliwy, nieobłudny, nieomylny, prawdziwy.

Cf NIEOBŁĘDNY, OBŁĘDLIWY

ZZa