[zaloguj się]
[pdf]

NIEPOPĘDLIWY (4) ai

W pisowni łącznej (2), w rozłącznej (2).

e oraz o jasne.

Fleksja
sg
mNniepopędliwy nNniepopędliw(e)
pl
I m niepopędliwymi

sg m N niepopędliwy (2). ◊ n N niepopędliw(e) (1). ◊ pl I m niepopędliwymi (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Taki, który panuje nad sobą, nie daje się unosić gniewowi(3): Láſkáwy yeſt á w gnyewye nie nye popędliwy/ Owſſem w miłoſierdzyeńſtwye wyelkim litśćiwy. LubPs ee6v.

W połączeniach szeregowych (2): KrowObr 129v; znaymy że duch Kryſthuſow ieſt duch Boży pokorny/ ćichy/ niegniewliwy/ niepopędliwy/ nieſwarliwy/ niemśćiwy/ ále miłośći pełen GrzegŚm 65.

2. Spokojny, bez gniewu (1): Animadversio et castigatio omnis contumelia vacare debet, Wſzelákie nápominánie/ má być nie popędliwe y króm pohańbienia. Mącz 40b.

Synonimy: 1., 2. łagodny, mierny, powściągliwy, spokojny.

Cf POPĘDLIWY

JB