[zaloguj się]
[pdf]

ROZEBRAĆ SIĘ (4) vb pf

Zawsze sie.

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w rozebrać); a jasne.

Fleksja
inf rozebrać sie
conditionalis
pl
3 subst by sie rozebrały

inf rozebrać sie (1). ◊ con 3 pl subst by sie rozebrały (1). ◊ part praet act rozebråwszy sie (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Zdjąć z siebie odzież (3): RejWiz 104; rozebrawſzy ſie ſam dobrowolnie poklęknął ná plácu/ cżyńże kácie co maſz cżynić. RejZwierc 92v.

[rozebrać się z czego: każdy musiał się rozebrać ze wszystkiego, co miał na sobie, i zostawić RadzPodróż 168.]

Zwrot: »rozebrać się do koszule« (1): Niechcę ia być pánie/ iáko on/ ktory rozebrawſzy ſie do koſzule/ gorzey ſkocżył/ niż poki ſkakał w kábacie GórnDworz C8v.
2. W funkcji strony biernej: Zostać rozpatrzonym, przeanalizowanym (1):
Zwrot: »porządnie się rozebrać« (1): do niezgod [Starego i Nowego Testamentu] trzebáby znowu cżáſu wielkiego/ niż by ſie porządnie rozebráły y pogodziły CzechRozm 149v.

Formacje współrdzenne cf BRAĆ SIĘ.

KW, (LWil)