[zaloguj się]
[pdf]

OBRĘCZYĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

inf obręczyć się.

Sł stp s.v. obręczyć, Cn brak, Linde XVI(XVIII) w.

Przyjąć na siebie odpowiedzialność prawną, zapewnić, zaręczyć: Vadari vis? promittit, Chceſz áby ſie ręczył/ Chce ſie ręczić. obiecuye ſie obręczić? Mącz 476a.

[obręczyć się za co: Także y ſtroná Obwinióna/ ma ſye téż zá wſzytki ſzkody obręczyć. GroicPostępek 48v (Linde).]

Formacje współrdzenne cf RĘCZYĆ.

DJ