Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZEZNAWAĆ SIĘ

Następne hasło: ROZEZNAWANIE »

ROZEZNAWAJĄCY (6) part praes act

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w roze-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja

sg
m	N	rozeznåwający	f	N	rozeznåwając(a)	n	N	rozeznåwając(e)
	A	rozeznåwając(e)go		A			A

sg m N rozeznåwający (1). ◊ A rozeznåwając(e)go (1). ◊ f N rozeznåwając(a) (2). ◊ n N rozeznåwając(e) (2).

Sł stp s.v. rozeznawać, rozznawać; Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) w cytacie s.v. rozum.

Znaczenia

1. Rozważający, badający (4)
- a. Rozsądzający; w przen (1)
2. Rozróżniający, dostrzegający różnice (2)
- a. Pomagający odróżniać, rozumieć właściwie (1)

1. Rozważający, badający (4): Estimativa – aestimativa vis, rosmyslyayącza, szhaczviącza, rozeznavaiącza BartBydg 52, 83, 83b.

a. Rozsądzający; w przen [co] (1): Boć żywe ieſt ſłowo Boże y ſkuteczne/ [...] y przenikáiące áż do rozdźielenia duſze y duchá/ y ſtáwow/ y ſzpikow/ y rozeznawáiące myśli y przedſięwźięćia ſerdeczne [discretor cogitationum et intentionum cordis]. WujNT Hebr 4/12.

2. Rozróżniający, dostrzegający różnice (2):

rozeznawający co od czego (1): iáko rozum ktory ieſt iáko oko rozeznawáiące [discernens] świátłość od ćiemnośći/ zdrożne rzecży od práwych/ niecnoty od cnot ModrzBaz 27v.

a. Pomagający odróżniać, rozumieć właściwie (1): Przeſtho też ſwięty Páweł mowi. Grzeſzące karz przed wſzyſtkiemi. [...] A ſtym ćię iuż Pánu Bogu porutzam/ ktorego proś ábyć dał Duchá rozeznawáiącego KrowObr C4v.

Cf ROZEZNAWAĆ