[zaloguj się]
[pdf]

ROZEZNAWANIE (5) sb n

o, oba e oraz drugie a jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja
sg
N rozeznåwanie
G rozeznåwaniå
D rozeznåwaniu

sg N rozeznåwanie (1). ◊ G rozeznåwaniå (3). ◊ D rozeznåwaniu (1).

Sł stp: rozznawanie, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. rozjemstwo.

1. Rozstrzyganie, rozsądzanie; o Bogu (1):
Wyrażenie: »rozeznawanie sprawiedliwości« (1): nieraczyſz nas teſz tu naſz miły panie ſierotami zoſtawowac gdy tu ſtąpiſz w wielkiey wielmoznoſci chwały twoiey ku rozeznawaniu kazdey ſprawiedliwoſci RejPs 99v.
2. Rozróżnianie, dostrzeganie różnic; discretio Vulg; discrimen Modrz (4):

rozeznawanie czego (pl) (1): Przez tego duchá ieſt y bywa daná mądra mówá/ y vmieięthna: drugiemu czynienie cud: drugiemu łáſká vzdrowienia/ proroctwo/ rozeznawánie duchów BiałKat 201 [przekład tego samego tekstu] [Leop 1.Cor 12/10].

rozeznawanie kogo od kogo (1): Bo wydworne ſzáty/ y zlote [!] łáńcuchy/ nietylko należą do rozeznawánia śláchćicá od proſtego cżłowieká/ [...] ále też y wiele złośći z ſobą ćiągną ModrzBaz 50v.

rozeznawanie kogo a kogo (1): ná Hetmáná należy [...] hásło dáwáć dla rozeznawánia ludu ſwego á nieprzyiaćielſkiego [tesseras discernendis hostibus a suis dare] ModrzBaz 115.

rozeznawanie co od czego (anakolut) (1): Habere regulam qua vera et falsa discernantur, Mieć probę álbo naukę dobre rzeczy od złych rozeznawánia. Mącz 351a.

Synonim: rozsądzanie.

Cf ROZEZNAWAĆ

AN