[zaloguj się]
[pdf]

OCIĄĆ (4) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf ociąć
praet
sg
3 m ociął
impersonalis
praet ocięto, było ocięto

inf ociąć (1). ◊ praet 3 sg m ociął (1). ◊ impers praet ocięto (1) RejZwierz, było ocięto (1) RejAp.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.; poza tym XVIII w. w innym znaczeniu.

1. Zadając cios ostrzem oddzielić część od całości [co] (3): Ocięto obie ręce/ rámiony ſie dzierżał/ Chorągwie nie vpuśćił RejZwierz 47v.
Przen (2):

ociąć komu (1): iáko mu [szatanowi] iuż było ocięto ſkrzydłá iego iż muſiáłá vpáść tá márna moc iego. RejAp 166v.

a) Prawdopodobnie: Uniemożliwić dostęp lub korzystanie (1): tych co ſwey roley nie záśiewáią/ brogi oćiąć y záhámowáć zboże/ áżby wſzyſtko doſtátecżnie záśiał. GostGosp 32.
2. Pozbawić wyodrębniających się części odcinając je [co] (7):
Przen: Prawdopodobnie: Skrócić wyrazy, usunąć końcówki (1):FRANCVSKI [język] [...] ma w ſobie część Włoſkiégo, część Hiſzpáńſkiégo, których mowę częśćią oćiął, częśćią náturę v wokaliſzów ták odmięnił, że więcéy ná Grèckié poſzły. JanNKar C4v.
a. [Pozbawić członków, okaleczyć; przen:

W połączeniu szeregowym: A tám [w Kościele katolickim] świątośći [= sakramenty] Páńſkie oćięto/ okąſzono/ zopákowano GrzegŻarnPos 1597 41 (Linde).]

Synonimy: 1. odrzazać, odsiec.

Formacje współrdzenne cf CIĄĆ.

Cf OBCIĄĆ, OCIĘCIE, OCIĘTY

KW