[zaloguj się]
[pdf]

ODRZUCAĆ SIĘ (1) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 odrzucam się
3 odrzuca się

praes [1 sg odrzucam się.] ◊ 3 sg odrzuca się.

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. [Łajać, złorzeczyć, być może w odpowiedzi na czyjeś łajanie: Odrzucam ſię/ Increpo, invehor. Volck Nnn4.]
2. W funkcji strony biernej: Być ocenianym jako niewłaściwe, nie przyjmowanym (1):

W przeciwstawieniu: »odrzucać się ... wprowadzać się« (1): ktora [mowa obca] nie może być bez błędu y bluźnierſtwá przećiw Bogu/ Chriſtuſowi/ y piſmu ś. ktore ſię náporząd odrzuca/ á ſny ſię ludzkie miáſto niego wprowádzáią CzechEp 145.

Formacje współrdzenne cf RZUCIĆ.

KW