[zaloguj się]
[pdf]

ODRZUCAĆ (295) vb impf

o oraz a jasne.

inf odrzucać (37). ◊ praes 1 sg odrzucåm (19). ◊ 2 sg odrzucåsz (9). ◊ 3 sg odrzucå (58). ◊ 1 pl odrzucåmy (30). ◊ 2 pl odrzucåcie (9). ◊ 3 pl odrzucają (55). ◊ praet 1 sg m odrzucåłem, -m odrzucåł (2). ◊ 3 sg m odrzucåł (9). ◊ 3 pl m pers odrzucali (10). ◊ fut 1 sg m odrzucać będę (1). ◊ 2 sg m będziesz odrzucåł (1). ◊ imp 2 sg odrzucåj (14). ◊ 2 pl odrzucåjcie (1). ◊ con 1 sg m bych odrzucåł (2). ◊ 3 sg m by odrzucåł (11). ◊ 1 pl m pers bysmy odrzucali (3). ◊ 3 pl m pers by odrzucali (2). ◊ impers praes odrzucå się (1). ◊ praet odrzucało się (1). ◊ part praes act odrzucając (20).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s.v. odrzucić.

1. Powodować, aby coś znalazło się nie na swoim poprzednim miejscu, przebywając drogę w powietrzu; abicere Cn [co] (3): (marg) Pijawki odrzucáć. (–) Pijawká gdy ſye przypije/ połóż iey pluſkwę ná głowę/ wnet odpádnie SienLek 154.
a. Odkładać jako nieprzydatne (2): A ták/ iż nie tylko kordow ktore przedtym mieli Apoſtołowie iego/ od nich nie odpáſował/ áni im ich odrzucáć/ ale rádſzey kupić kazał CzechRozm 234, 234.
2. Mieć negatywny stosunek; abdicare, abicere, abnegare, abrogare, improbare, recusare, redigere, reicere, reprobare, repudiare, respuere Cn (280):
a. Wobec ludzi: nie przyjmować, nie tolerować; potępiać; excludere, spernere Vulg; abominari, recusare PolAnt [kogo] (37): WróbŻołt 67/31; przedſię mamká do dzyecyęcyá musi być/ do ktorey rodzicowye ſyny ſwe odſadzáyą ſámi ye odrzucáyąc/ yákoby nye ſwe/ ále cudze GliczKsiąż D2; BibRadz Hebr 12/25; A przeto ktory to odrzuca/ nie odrzucać człowieká/ ále Bogá WujNT 1.Thess 4/8, Apoc 3 arg.

W przeciwstawieniu: »znosić ... odrzucać« (1): Gdźie też to pokázuie/ iż złych znośić potzrebá [!]/ á nie odrzucáć CzechEp 41.

Zwroty: »precz odrzucać« (1): Potępiamy tedy/ gánimy y od nas odpędzamy wſzyſtki te ktorzy zwierzchnośćią gárdzą/ y vrzędowi nie poſłuſzni ſą. Tákże też precż odrzucamy przećiwniki Rzecżypoſp. odporne y niezbożne wſzetecżniki y łotroſtwá. WujJud 215.

»od siebie odrzucać« (1): wczymnie znałem, abys WKM Pana Gnieznińskiego od siebie odrzucac raczył ActReg 106.

»odrzucać na stronę« (1): Zdami się przeto żeby Krol IM nieodrzucał go nastronę ActReg 110.

Szereg: »nienawidzieć a odrzucać« (1): wáſzy bráćia ktorzy was nie nawidźieli/ á odrzucáli [odio habentes vos, abominantes vos] dla imienia mego/ mowili BibRadz Is 66/5.
α. Wykluczać ze społeczności [z czego] (1):
Szereg: »odrzucać albo odcinać« (1): W cżym pilnie ſie wyſtrzegáć mamy/ ábyſmy przed cżáſem nikogo niepoſądzáli/ ábyſmy nieodrzucáli/ álbo nieodćináli z kośćioła tych/ ktorych Pan Bog wyrzucić niechce WujJudConf 139v.
β. Nie chcieć być pod czyjąś władzą (1): [Bóg rzekł do Samuela:] Vsłuchay ludu proſzącego: boć nie ćiebie/ ále mnie odrzucáią [abiiciunt]/ áby niebyli pod moim Kroleſtwem. ModrzBaz 75v.
γ. O Bogu: nie obdarzać łaską; repellere, proicere Vulg (25): Dla tego powſtań miły panie y cżemu ſpiſz/ [...] Powſtań á nieodrzuczay nas do ſzcżątka. WróbŻołt 43/23; MurzNT 96; KrowObr 80; RejPosRozpr b3v; Boże móy/ przécz odrzucaſz ſmętną duſzę moię? KochPs 132; Tobie ſię wſzytkiego oddáię/ nie rácż mię odrzucáć. LatHar 653, 217; WujNT 556.

W przeciwstawieniu: »odrzucać ... przyjmować« (2): Ták Pan Bog karze grzeſznego/ [...] Hárde odrzuca ſprawiedliwie/ powolne przyimuie łáſkáwie. ArtKanc A13, M.

Zwroty: »odrzucać od miłosierdzia« (1): A wyſłuchay moy miły Pánie nędzną prośbę moię/ á nie odrzucay mie od miłoſierdzya ſwoiego ſwiętego. RejPos 202v.

»odrzucać od siebie« [szyk zmienny] (5): WróbŻołt 70/9; Niechćiéyże mię dźiś w oſtátniéy potrzebie/ Móy wieczny pánie/ odrzucáć od śiebie. KochPs 31; Nie odrzucay mię od śiebie/ ále mię przyimi ku ſobie ArtKanc M, A14, N.

Szeregi: »ganić i odrzucać« (1): Abo cżemu onych gánił y odrzucał ktorzy go [szabat] zá Ezáiaſzá pilnowáli CzechRozm 72v.

»odrzucać a zhańbiać« (1): Teraz záś nas odrzucaſz á zháńbyaſz nyewyem przecż LubPs Mv.

W przen [od czego] (8): Owſzem od ocżu ſwych ſwiętych odrzucaſz káżdego/ A nie dopuſzcżaſz przed ſobą mieſzkáć wſzetecżnego. LubPs B4; A iż Bog ſam iednych do kámienia tego przywodzi/ y ná nim ie buduie/ drugie od niego odrzuca CzechRozm 113.
Zwrot: »nie odrzucać od oblicza swego« [szyk zmienny] (6): [prorok] proſi pokornie [...]/ aby iego nie odrzuczał od odblicża ſwego WróbŻołt Y2; MurzHist K4v; A mężá ktory prágnie krwie bliźniego ſwoiego/ Záwżdy ty Pánie odrzucaſz od oblicża twego. LubPs B4; LatHar 140, 165, 614.
b. Wobec elementów abstrakcyjnych [w tym: kogo (zwykle twórcę nauki a. autora tekstu), co (236)] (243):
α. Oceniać jako niesłuszne, niepotrzebne (o elementach systemu religijnego, czasem jako nie pochodzące od Boga); niekiedy też: w związku z tym odpowiednio postępować; lekceważyć; abicere Vulg, PolAnt, Modrz; reicere PolAnt, Modrz; abdicare, devitare, repellere, spernere Vulg; confutare Mącz; repudiare, respuere Modrz (231): Y o zaſlugach nyemáſz ſporu myędzy námi/ tych nikakye nye odrzucamy/ też y wyecznego żywotá. KromRozm I [H3], L4v; MurzHist H; MurzNT 38v; KromRozm II h3, r2; KromRozm III F, Fv, F2; LubPs Ev; KrowObr 62, 187; Bo ktho mądrość y vmienie odrzuca/ nieſſcżęſny tho ieſt Leop Sap 3/11; BibRadz Prov 3/11; Mącz 141c; kto ſwięte odrzuca/ ſámego páná Kryſtuſá odrzuca. WujJud 72 marg; Modlitwy/ poſty y inſze dobre vcżynki odrzucáią/ álbo ie háńbią y znieważáią WujJud 133v, 1v, 6v, 22, 28, 31 [3 r.] (51); WujJudConf 64v, 67v; RejPosRozpr b3v [2 r.], c3, c3v; RejPosWstaw [1434]v; Zydowinowie wſzytek Nowy teſtáment odrzucáią. BudNT przedm a6, przedm bv marg, c4v, 1.Tim 4/7, 2.Tim 2/23; ábych ſie Bogu nieopátrznie nie ſprzećiwiał: y bez przycżyny tego Syná iego Iezuſá Chriſtuſá nie odrzucał. CzechRozm 66v, 23v, 29v, 30, 72 [2 r.], 73 (22); wiele I.M.X.K. w ſwym przećiw mnie (procż tego co ſię w pierwſzych kśiążkách odrzucáło/ y co ſię dla przedłużenia rzecży opuśćić muśi) piſániu nákładł CzechEp 103, 93, 117, 130, 219, 222, 355; NiemObr 130, 157, 171; ReszPrz 22, 40, 77; WujNT przedm 6 [2 r.], s. 193, 222, 223, 319 (23).

odrzucać od czego [= uważać za niepotrzebne do czegoś] (1): żeby Páweł S. tu y w liśćie do Rzymian/ odrzucał od vſpráwiedliwienia zgołá wſzytkie vczynki dobre. WujNT 658.

odrzucać czym [= argumentując czymś] (3): CzechRozm 68v; Iż ná słowie Bożym przestawáiąc wſzytki ludzkie vstáwy nim mamy odrzucáć CzechEp 116 marg; Co on powiedźiał/ przypomniawſzy ex apocriphis baykę iákąś/ ktorą tym odrzuca iż iey w ſłowie Bożym nie máſz. CzechEp 133.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikiem to (2); zaimek względny (2), iż (1)] (5): Iż ludźyom oboyá oſobá śwyątoſći bywa daná/ nye gányę áni odrzucam/ y owſſem mogłbych ten zwyczay dźyerżeć. KromRozm I G3; á gárdzą y odrzucáią to/ cżego poznáć prawdziwie nie mogą. CzechRozm 99; CzechEp 103.

W połączeniach szeregowych (5): LeovPrzep a3v; á záraz wſzyſtkie tym przeciwne błędy y odſzcżepieńſtwá iákieżkolwiek od Kośćiołá potępione y odrzucone/ y przeklęte/ ia takież potępiam/ odrzucam/ y przeklinam. WujJud 27; Któremu Teſtámentowi/ gdy kto wierzy y ná nim przeſtawa/ tákowy piecżęćiámi iego nie gárdźi/ onych nie zániedbawa/ áni odrzuca: boby ten y ſámym Teſtámentem gárdźił: on ſobie lekce ważył/ y ile w nim ieſt on odrzucał CzechRozm 260v; CzechEp 232.

W przeciwstawieniach: »przyjmować (4), obierać (2), być posłusznym, naśladować, pochwalać, trzymać się, więcej ważyć, wykonywać ... odrzucać« (12): Ieſliż ták yeſt/ [...] czemubyſmy dobrego nye náſládowáli/ á złe odrzucáli? KromRozm I [L3]v; KrowObr B2; Gdyż tymże ſpoſobem oni ſtárſzych ſwoich Kśięgi prziymowáli/ odrzucáiąc rzecży Piſmu ś. prześiwne [!]/ á zgodne pochwaláiąc. WujJudConf 36; Iáko ſie w tych żywociech záchowáć y czo odrzucáć á cżego ſie trzymáć mamy RejPosWstaw 21 marg; CzechRozm 98v, 100, 134v, 140v; A przedśię tácy ieſteſmy ludźie/ iż [...] tyráńſtwu ieſteſmy posłuſzni/ á słuſzne drogi y ſpráwiedliwość odrzucamy. ModrzBaz 30, 2v, 143v; CzechEp 233.

W charakterystycznych połączeniach: odrzucać bajkę, baśni (2), błędy (2), Boga (2), ceremonije (6), chwałę (bożą) (3), człowieka (2), czytanie (2), ćwiczenie, dekretaly, doktory (3), słuszne drogi, gadki, historyją, kapłaństwo, kazanie (pańskie) (2), koncylija (2), krzyżmo, księgi (5), kwestyje, list(y) (2), mądrość, Mojżesza (2), modlitwy (7), mszą (3), nabożeństwa, naukę (nauki) (6), obrazy, obrzezkę (obrzezanie) (4), obrzędy, odszczepieństwo, ofiarę (mszej św.) (6), ojce, Pana (Jezusa) Krystusa (8), pismo (pisma) (apostolskie, boże, święte) (7), podanie apostolskie (2), postanowienie, posty (4), prawdę, przełożenie, przykazanie kościelne, nowe przymierze, radę, rozkazania, sakramenty, sekty, słowo (słowa) (boże, obce) (6), służbę, sprawiedliwość (7), starego Jadama, starożytność, szabat, śpiewanie kościelne (2), świątości, święte (2), tekst, terminy (4), Nowy Testament, Stary Testament, trądycyje (apostolskie) (9), (dobre) uczynki (8), umienie, urząd ustawy (biskupie, boże, kościelne) (11), wodę, niezbożne wszeteczniki, wyznanie wiary, zasługi (3), złe (3), zwierzchność, zwyczaj(e) (2), wieczny żywot; do końca odrzucać.

Zwroty: »precz odrzucać« [szyk zmienny] (8): Iedni chcą áby Iſtnosć w trzech oſobách byłá/ Drudzy záſię [...] Twirdzą ták/ że w Iſtnosći ſą trzy Relácyie/ Trzeći precz odrzucáią ty trudne Queſtie. Prot C; WujJud 56, L13v; WujJudConf 73v, 214v; Ieſzcże też y to niemniey rozumowi ludzkiemv przećiwna/ zá ſámo ſie Sobotnie proznowánie chwytáć y zá dzieſięćioro przykazánie/ á ſzábátnie ofiáry y inſze Ceremonie precż odrzucáć CzechRozm 101, 161v, 223.

»od siebie odrzucać« [szyk zmienny] (3): ſpráwiedliwośći iego nieodrzuczałem od ſiebie [non repuli a me]. Leop Ps 17/23; CzechRozm 226, 249.

»odrzucać na stronę« [szyk zmienny] (13): Prziymuię tedy Doktory y oyce ſwięte dokąd ſi[e] s ſlowem Bożym zgadzáią/ ále gdy ſie nie zgadzáią/ [...] to wſzyſtko na ſtron[ę] odrzucam. KrowObr B2; LeovPrzep a3v; Aleć to Antykryſt vmie/ prawdźiwe poćiechy wſzytkie ná ſthronę odrzucáć/ á fáłſzywe wynáydowáć GrzegŚm 26; Przetoż w tym wſzyſtkim odrzucamy ná ſtronę wſzyſtkie Rzymſkie vſtáwy WujJudConf 62, 34, 84, 107, 147, 170v, 173; á dzyeći też y podroſłkow wiele/ ktorzy ćwicżenie á karánie/ z vporney złośći á krnąbrnośći ſwey/ niećirpliwie znaſzáią/ owſzem ná ſtronę odrzucáią. RejPosWstaw [412]; ModrzBaz 143v; CzechEp 103.

Szeregi: »brzydzić się albo odrzucać« (1): Ták iże więc kto ſie tymi ſłowy brzydził/ álbo ie odrzucał/ iuż więc táki v nich bywał w podeyrzeniu. SarnUzn C2v.

»(nie, ani) ganić i (ani, abo) odrzucać; ganić odrzucając« [szyk 16;4] (19;1): KromRozm I G3; A ták gánimy y odrzucamy wſzyſtki niezbożne y wſzetecżniki/ ktorzy [...] zwykli mowić: że ſnádny ieſt do Bogá przyſtęp WujJudConf 91, 80v, 91, 114v, 116v, 170, 214v; Bo ia ták rozumiem/ iż żaden nawiętſzy przećiwnik/ ktory iedno teſtáment nowy przyimuie zá ſłowo Boże/ tego gánić/ ábo odrzucáć nie może: y owſzem wſzyſtko to/ tákże iáko y ty wyzna. CzechRozm 12, 71v, 72, 80, 207v, 208; moie przełożenie y wykład/ ácż nieznácżnie miánuiąc/ wſzákże znácżnie gáni odrzucżáiąc iy/ a ſwoie zdánie wyſtáwia CzechEp 267, 122, 289; WujNT przedm 14, s. 64, 733. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»nie odrzucać ani lekce ważyć« (1): Iednák nieodrzucamy dla tego áni lekce ważymy dobrych vcżynkow WujJudConf 109. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»odkładać i odrzucać« (1): Náprzod tedy odkłádáć to y odrzucáć będę ná ſtronę/ cżego/ wiele I.M.X.K. w ſwym przećiw mnie [...] piſániu nákładł CzechEp 103.

»odrzucać i odwracać się« (1): Lecż ktoby prawdzie wychodzącey cżći niewyrządzał/ á oney z vcżćiwośćią słuſzną nieprzyimował/ áleby ią odrzucał y od nieyby ſię odwrácał [respuat et aversetur]/ zá kogo iy pocżytáć mamy ModrzBaz 2v.

»odrzucać i przeklinać« (1): Ponieważ tedy Budny fałſzerz iáwny/ tego domyſłu ſwego opácznego/ niczym nie dowodzi/ [...] przetoż wymyſły iego ſłuſznie wſzyścy wierni odrzucáć y przeklináć powinni WujNT 5.

»odrzucać i nie przyjmować« (1): Kto mnie odrzuca/ y nieprzyimuie [reiciens me et non accipiens] ſłow moich/ ma kto iy ſądzi. BudNT Ioann 12/48. [Ponadto w przeciwstawieniach 4 r.]

»odrzucać i strofować« (1): y owſzem wſzyſtki błędy y ſekty temu przećiwne precż odrzucamy y ſtrofuiemy. WujJudConf 73v.

»(nie) wzgardzać (a. gardzić) i (ani) odrzucać« (4): Są też trzeći/ ktorzy widząc fáłſze y omyłki w Nowem Teſtámenćie [...]/ te piſmá/ zá podeyrzáne/ wzgardzáią y odrzucáią BudNT przedm bv; A wżdy ći vrzędem nie gárdzą/ áni go od ſiebie odrzucáią/ ábo gi zá niepotrzebny máią/ gdyż przedſię y onym potrzebny ieſt. CzechRozm 249, 99; Od Nowácyanow/ Neſtoryanow náucżył ſię: Conſilia powſzechne wzgárdzáć y odrzucáć. ReszPrz 39. [Ponadto w połączeniach szeregowych 3 r.]

W przen (1): Ale iż to ieſt naprzednieyſzy rum: [...] ná ſámym ſłowie bożym nie przeſtáwáć (marg) Rum pierwſzy y naſzkodliwſzy, trzebá naprzod odrzucáć. (–) CzechEp 111.
αα. Nie czynić tego, z czym ktoś się zwracał; nie spełniać prośby, propozycji, nie podporządkowywać się nakazowi (9): Ieſly ze wyącz wyrozumyeſch zeby Czeſzarz [...] nyeodrzuczal pokoyv. za thakyemy thwemy perſuaſiami Mozeſz przyobyeczacz, yſch [...] MetrKor 38/502; Synu moy/ ſłuchayże ćwicżenia oycá twoiego/ á nie odrzucay náuki mátki twoiey. RejPosWstaw [414], [414]; Należy też ná wiernego Senatorá [...] niekręćić áni odrzucáć wotowánia onych ktorziby dobrze wotowáli. ModrzBaz 28v, 28v, 29; Czemuż Oycże odrzucaſz modlitwy me? GrabowSet H3.

W przeciwstawieniach: »odrzucać ... być posłusznym, wysłuchawać« (2): Pan Bog prośb S. ludźi nieodrzuca/ ále ich wyſłuchawa BiałKaz Dv; Ktoremu [Bogu] niechćieli być poſłuſzni oycowie náſzy: ále odrzucáli/ y odwracáli ſię ſercem ſwym do Egiptu WujNT Act 7/39.

ββ. Kasować, unieważniać, zabraniać (15): BibRadz Is 1 arg, Agg 2 arg; KuczbKat 370; Ktoremi ſłowy nie odrzucać Bog żadnych ceremoniy áni ofiar Chrześćijáńſkich WujNT 39; Zygmunt Król w iednoſtáyność práwo grániczné przywodzi, tákſę odrzuca. SarnStat 460, 154.

W przeciwstawieniu: »odrzucać... zostawiać« (1): Ieſli też cżego zákázował y co odrzucał/ tedy też nie odrzucał/ iedno ćień/ á ćiáło iey [właściwej rzeczy] zoſtáwiał. CzechRozm 71.

Zwroty: »precz odrzucać« (2): A wſzelke blędy przeciwne prawdzie bożei y piſmv ſwiętemv (by naſtarſze były) precż odrzuczali y pylno wikorzemiali [!]. SeklWyzn 2v; KuczbKat 340.

»na stronę odrzucać« (1): Ná oſtátek/ w pierwſzey cżęśći tego Przykazánia [ósmego]/ też y nieprawdźiwe zmyślenie/ álbo obłudnośc precż ná ſtronę śie odrzuca. KuczbKat 340.

Szeregi: »nie brzydzić się ani odrzucać« (1): Ieſzcże gdyby [obrzezanie] wiecżnym miáło być/ tedyby ſie Bog nim niebrzydził/ áni go odrzucał CzechRozm 80.

»ganić ani odrzucać« [szyk 1:1] (2): Mnie ſie ták zda iż Apoſtołowie niezgołá we wſzyſtkich gánią obrzeſki áni odrzucáią/ ále tylko w pogániech CzechRozm 76; WujNT 63.

»odrzucać i potępiać« (1): Odrzucamy tedy y potępiamy polygámią/ wielożeńſtwo niezbożne WujJudConf 211.

»odrzucać i wykorzeniać« (1): SeklWyzn 2v cf »precz odrzucać«.

»wzgardzać i odrzucać« (1): Ani żebychmy tych rzecży za ſwięte mieli/ ktore Pan Bog iako złośćiwe á potępione wzgardza y odrzuca. BibRadz *3v.

»zakazować i odrzucać« (1): CzechRozm 71 cf W przeciwstawieniu.

γγ. Nie wprowadzać do tekstu (2): Budny z Czechowicem ſą ták niewſtydliwi/ że to ſłowo [Chrystusa] odrzucáią/ á miáſto niego/ Páná wtrącáią WujNT 603.
Szereg: »odrzucać i wymazować« (1): Ty ſłowá/ Ktory był Káinánow/ Bezá śmiele odrzuca y wymázuie WujNT 204.
β. Przestawać się czymś zajmować, zaprzestawać tego, w czym się trwało (uważając, że kontynuowanie byłoby niesłuszne, niepotrzebne); repudiare Mącz (5): Bo kto boiázń bożą zakladá/ ij odrzutzá/ dlugo w dobrym nietrwá OpecŻyw [192]v; vfanié w iego miłośierdźié odrzucaiąc/ odpowiedźiáł im [...] MurzHist F3v; ras około iednego ze wſzyſtkiey ſię chući ſprzotku obieraią: a mało poczytawſzy ie odrzuczaią KwiatKsiąż L; Mącz 352d.
Zwrot: »odrzucać precz [czego]« (1): Repudio consilium quod primum interderam, Odrzucam precz pierwſzego ſwego przed ſię wzięcia. Mącz 445a.
γ. Nie przyjmować ofiarowanego dobra (7): ktorzy zátwardzáią ſerce ſwe/ y dobrowolnie odrzucáią łáſkę iego/ y gárdzą dobrotliwośćią iego. WujNT 529; CiekPotr 36.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Wſzákże nie idźie to ſtąd áby gdy oni odrzucáią co im bywa dano/ áby Kryſtuſowá łáſká tym niſzcżeć miáłá WujJudConf 261.

W połączeniu szeregowym (1): Kto tedy odrzuca gárdzi/ y nie chce bráć/ ſam ſobie będzie winien. KrowObr 48.

Zwrot: »precz odrzucać« (1): ktory [grzech] dla tego odpuſzcżon niebywa/ iż [...] łáſkę Bożą precż odrzuca. KuczbKat 200.
W przen (2): odrzuczaią lekarſtwo ktore pan Bog dał przeciw grzechu takowemu SeklKat K3v; ZawJeft 34.
3. Odmawiać prawa do czegoś [kogo od czego] (1):
Szereg: »odstrychać i odrzucać« (1): Bo też wſzytko piſmo święte to [że Chrystus jest pośrednikiem do Boga] wſzędy o tym iednym świadcży/ á wſzytkich inſzych od tego odſtrycha y odrzuca. CzechRozm 210v.
*** Bez wystarczającego kontekstu (11): Amolior, id est, recedo, Odſtępuyę/ Niechcę ſie dáley ocz kuśić/ też odtaczam/ odrzucam/ odkłádam ná ſtronę. Mącz 229d, 161d, 162d, 234d, 324a, 333b, 352d, 411a; Incilo – Odrzucząm, ganię. Calep 520a, 5a, 907b.

Synonimy: 1., 2. odmiatać, odmietować, odmietywać; 2. gardzić; b.α.αα. odmawiać; ββ. abrogować, derogować, gładzić, kasować, kazić, mazać, niszczyć, odwoływać, odzywać, psować, rewokować, tracić, znosić; β. niechać; 3. odstrychać, odstrychnawać.

Formacje współrdzenne cf RZUCIĆ.

Cf [ODRZUCAJĄCY], ODRZUCANIE, ODRZUCANY

MP, RS