[zaloguj się]
[pdf]

[OFIARNICZY ai

ofiarniczy, ofierniczy.

o prawdopodobnie jasne (tak w ofiara); a jasne; ofierniczy z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg
m Gofiernicz(e)go
Aofiarniczy

sg m G ofiernicz(e)go. ◊ A ofiarniczy.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVI(XVIII) w. oraz XVIII w.: ofierniczy.

Przymiotnik od „ofiarnik” ‘kapłan’ (w judaizmie Starego Testamentu):
Wyrażenie: »urząd ofiarniczy«: ſam Aharon ſprawował vrząd ofiárnicży/ álbo (iż poſtaremu rzekę) żerecſki BudBib I 223a marg (Linde); GilPos 313v.
Szereg: »kapłański, ofierniczy«: A ſtąd mamy bráć thę náukę/ iże ieſliże vrzędu Kápłáńſkiego ofiernicżego nie przyiął [...] Aaron [...]/ przetoż tákowy vrząd tych ma być zacnie ważon GilPos 313v.

Synonimy cf OFIAROWNICY.

Cf [OFIARNIKOW], OFIAROWNICKI, OFIAROWNICY, OFIAROWNIKOW]

FP