[zaloguj się]
[pdf]

OMYLENIE (12) sb n

-en- (11), -ęn- (1).

o oraz pierwsze e jasne; końcowe e z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg
N omyleni(e)
G omyleniå
L omyleniu

sg N omyleni(e) (5). ◊ G omyleniå (4). ◊ L omyleniu (3).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak

1. Błąd popełniony zwłaszcza przez nieświadomość lub roztargnienie; hallucinatio, lapsus Mącz; error Modrz (9): RejJóz 13v; Omylenie/ omyłká/ chibienie rzeczą. Mącz 152d; Pádnienie/ omylenie/ podknienie. Mącz 180b; BielSpr 42 marg; Y owſzem naſzym Tłumácżom ſwym przekłádem dał do omylenia powod. [...] Nie mniey ſię Słowieńſkiemu tłumácżowi dziwuię/ że nád ſwoy obyczay/ tu ſzwánkował BudNT Iiv.

omylenie czyje (3): Druga/ choćiaby ſię y omylił/ wſzákże ieſli z ſzcżerego ſercá mowi to co Rzecżypoſpolitey rozumie być pożytecżnego/ ono iego omylenie godnieyſze ieſt odpuſzcżenia/ niż gniewu. ModrzBaz 65, 65 [2 r.].

Szereg: »omylenie a obłędliwość« (1): iż gdy będzieſz wiernie dufał iemu/ iáko wiernemu á prawdziwemu Pánu ſwemu/ w káżdym vpadku ſwoim/ w káżdym omyleniu á obłędliwośći ſwoiey/ iż on przeźrzy áż do ſercá twego RejPos 126.
2. Oszukanie, wprowadzenie w błąd; frustratio Mącz (3): Omilenie [!] Zdrádá. Mącz 138b.
Szereg: »fałsz ani omylenie« (1): nie naydzieſz tám rdze áni żużelice/ tho ieſt fáłszu áni omylenia żadnego/ yedno yáko Prorok woła/ iż záwżdy iáſne á przezrocżyſte ſą wſzytki drogi twoie moy miły Pánie. RejAp C6v.
Wyrażenie przyimkowe: »bez omylenia« (1): ya Czarz Sahibkierey. poczalem wedlie staradawnego obiczaya prawdzywe bracztwo dzierzecz. y ſlowo prawdzywye pelnycz bes omilenya ſprawego ſercza LibLeg 10/95.

Synonimy: 1. błąd, obłędliwość; 2. fałsz, ołudzenie, omatanie, oszukanie, oszustwo, zwiedzienie.

Cf OMYLIĆ, OMYLNOŚĆ

IM