[zaloguj się]
[pdf]

OŻALEĆ (2) vb pf

ożaleć (1), ożeleć (1); ożaleć BierEz; ożeleć KlonŻal.

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w o-); -ża- (1), [-żå-].

Fleksja
praet
sg
3 m ożalåł
plusq
sg
3 m był ożålåł
f była ożelała

fut 1 pl ożelejęmy (1). ◊ praet 3 sg m ożalåł (1). ◊ [plusq 3 sg m był ożålåł. f była ożelała.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Opłakać kogoś, pocieszyć się po czyjejś stracie:

ożaleć kogo (G) (2): Wdowiec gdy żony ożálał/ Iżby záśię w małżenſtwie ſtał: Z wdowąmeſtá ſie poſlubiłá/ Obádwáſtá wſporna byłá. BierEz P; Iáko my ciebie płácżem ſzcżodrym oblewamy/ Choć ſię ieſzcże w ſtrumienie wżdy nie roſpływamy. Nie ożeleięmy ćię IANIE KOCHANOVVSKI KlonŻal B2; [Iedná młoda ſąśiada/ ktora też po miłym mężu wdową byłá/ á niedawno go byłá ożeláłá/ poiąwſzy młodego. tá rzekła HistFort C7v].

[ożalać po kim: Potym prágnął Dawid krol wyniść do Awſzaloná/ bo był ożalał po Amnonie [consolatus fuerat super Amnon] poniewaſz vmarł BudBib 2.Reg 13/39 (Linde).]

Synonim: opłakać.

Formacje współrdzenne cf ŻAŁOWAĆ.

EW