![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PELIKAN | Następne hasło: [PELNAL] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PELLA (4) sb f
pella (2), pełła (1), palla (1); pella Murm, Mymer1; pełła PatKaz II; palla LatHar.
Oba a jasne; teksty nie oznaczają é.
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| N | pella | |
| A | pełły |
sg N pella (3). ◊ pl A pełły (1).
Sł stp: pełła, piełła, Cn: pala, Linde XVII w. (z Cn): pala.
Znaczenia
W liturgii katolickiej: płócienna, sztywna i kwadratowa przykrywka na kielich, używana podczas mszy św.; palla altaris Murm, Mymer1; linteamen sacrosancti sacrifici, operculum sacri calicis, palla Cn [palla – panieński płaszcz Mącz [273]c; – płaszcz niewieści albo giermaczek Calep; korporał; mętlik; szata białogłowska rozmaita – palla Cn] (4): a y pelly [biskupi] poſzwyączayą na ktorych to czyalo boze lezecz ma pod oſobą chleba PatKaz II 39v; Palla altaris. eyn altertuch Pellá. Murm 129, Mymer1 8; Kielich znácży grob Páńſki: [...] Pállá/ ktorą ná kielich ábo pátenę kłádą/ piecżęći grobowe. LatHar 81; [A thi nie ſviaczone pelly zinſzimy obruſſi chowacz. StatNorb 168, 168].
SBu