[zaloguj się]
[pdf]

ROZPOSTRZAĆ (2) vb impf

rozpostrzać (2), [rozpastrzać].

Oba o jasne; w rozpastrzać pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 rozpåstrzåm rozpostrzåmy
3 rozpostrzå

praes [1 sg rozpåstrzåm.] ◊ 3 sg rozpostrzå (2). ◊ [1 pl rozpostrzåmy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów) s.v. rozpostrzeć.

Rozciągać szeroko, rozpościerać; extendere; prosternere Vulg (2): [Rego Rządzę/ vnde porrigo Rośćiągam/ rozſzyrzam/ rozpaſtrzam UrsinGramm 253.]

[W porównaniu: Ktory roſpoſtrza Niebioſá iáko nić/ á rośćiąga ie iáko Namiot Leop Is 40/22 (Linde s.v. rozpostrzeć).]

Zwrot: »rozpostrzać niebiosa« (1): Powiáda Pan ktory rozpoſtrza niebioſá [Dominus extendens caelum]/ y ktory gruntuie źiemię Leop Zach 12/1; [Leop Is 40/22 (Linde s.v. rozpostrzeć)].
Przen [co] (1): cżłonki ſłábieią/ przez ktore duch náſz roſpoſtrza ſwoię władzą. GórnDworz H5v; [Abowiem nie w ſpráwiedliwośćiách náſſych rozpoſtrzamy prośby náſſe przed oblicżem twoim [prosternimus preces ante faciem tuam] Leop Dan 9/18 (Linde s.v. rozpostrzeć)].

Formacje współrdzenne cf ROZPOSTRZEĆ.

KW