[zaloguj się]
[pdf]

PIORO (162) sb n

pioro (162), [piero].

-ó- (40), -o- (2), -u- (6); -u- Murm (6); -ó- : -o- Mącz (11:2).

Fleksja
sg pl du
N pióro pióra pierze, piorze
G pióra piór
D pióru
A pióro pióra pierze
I piórem pióry, piórami
L pióru pierach

sg N pióro (36). ◊ G pióra (11). ◊ D pióru (1). ◊ A pióro (35). ◊ I piórem (39); -em (10), -(e)m (29). ◊ [L pióru.] ◊ pl N pióra (9). ◊ G piór (8). ◊ A pióra (13). ◊ I pióry (8), piórami (1) LatHar. ◊ [L pierach.] ◊ du N [cum nm] pierze (1) BibRadz 4.Esdr 12/29, [piorze BudBib 4.Esdr 12/29]. ◊ [A [cum nm] pierze LorichKosz 103b.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XIX w.

1. Wytwór naskórka ptaków, odpowiadający włosom ssaków i łusce gadów; penna (a. pinna) Murm, Mymer1, BartBydg, Mymer2, PolAnt, Mącz, Cn; calamus Murm, Calep; pluma Mącz, Cn; fistula BartBydg; pennaculum Vulg; blechon Calep (67): Pinna. [...] eyn feder die nicht weich ader kleyn iſt. Pyuro ktore nyeieſt ány myękkye ány máłe. Murm 82, 82; Mymer1 10v; BartBydg 58b; FalZioł I 3d, II 19b, V 91v; Mymer2 24v; Potym widziałem że one dwie piorá ktore pozostálj/ sámy z ſobą myſliły/ áby też Krolowáły Leop 4.Esdr 11/28, 4.Esdr 11/25, 31, 45, 12/19; BibRadz 4.Esdr 12/19, 29; Caulis pennarum avium, Pipá v piórá. Mącz 42b, 289d, [388]b; SienLek 189v; Ano to więc zły Orzeł co przypádnie z gory/ Zánieſie cżáſem Gąſkę poſpołu y s piory. RejZwierc 246v; Potymem obacżył iſz iuſz nie zoſtało onych dwunaśćie pior áni dwu ſkrzydeł. BudBib 4.Esdr 11/22, 4.Esdr 11/30; Lekki narod ieſt człowieczy/ Niemáſz tám nic coby grzeczy: By ná wagę náſtąpili/ Pióráby nie przeważyli. KochPs 89; KochFr 81; Calep 150a; Zátym do Krolá kilku nágo ich [żórawiow] puśćili/ Tylko kędy naſzpetniey/ piory ie zakryli. KmitaSpit C4, B3v, C3v, C4v, C6v; [dwie piorze pod ſkrzydlne przeſzły do głowy po práwey ſtronie. BudBib 4.Esdr 12/29 (Linde)].

W połączeniu z nazwą ptaka lub przymiotnikiem od tej nazwy [określenie + pioro (7), pioro + określenie (2)] (9): Anserinus calamus. eyn genſzfeder Gęſye pyuro. Murm 83, 88; BartBydg 151b; Wonia Sępowych pior ſpalonych/ węże z domu wygania. FalZioł IV 27a, I 55c; Mącz 285b; StryjKron 279; A oná niewinna córá/ Obroſłá w ſłowiczé piórá KochSob 66; Sam Krol [Pigmejow] pod piory mieſzka w zamku żorawiemi KmitaSpit C3v; [UrzędowHerb 140b (Linde)].

W połączeniu szeregowym (1): Náturá wſzyſtkorodno [!] źwierzętom śierść dáłá/ Ptakom piorá/ á rybom łuſki ſprzypráwiáłá. KmitaSpit C4.

W porównaniach (4): PAproć [...] liſt ma ktori roſcie iako by pioro ſtruſowo FalZioł I 55c; Kiedy ty chceſz/ wſzytek świát powodźią zátonie/ A kiedy chceſz/ od ogniá/ iáko pióro wſpłonie. KochFr 126; KołakSzczęśl A4; [UrzędowHerb 140b (Linde)]. Cf »lekczejszy niźli pioro«.

W charakterystycznych połączeniach: pioro gęsie, pawie (2), sępowe, słowicze, strusowe (3), żorawie; pioro miękkie, podskrzydlne (3); piora migotają, wypadają; piora pozostawić, wznieść; piorami zakryć.

Przysłowia: Dicto citius, Pierwey niźli słowo wyrzekł/ yákoby pióro opalił/ bywa też mowiono. Mącz 54d, 165b, 383d.

Inſzy ſię ſławą náſzą przyzdobili/ Ták w Pawie piorá Wronká ſie vbráłá StryjKron 279.

Zwrot: »za piora chodzić« [przekształcenie zwrotu »za łby chodzić«] (1): Drudzy [Pigmeje] co kuſz nie mieli/ zá páſy ſię wodzą/ A z żorawiami záłby y zá piorá chodzą. KmitaSpit C5v.
Wyrażenia: »lekczejszy niźli pioro« (1): Pluma levior, Lekczeyſzy niźli pióro. Mącz 190a.

»skrzydła z pior« (1): (nagł) Z Fraucymeru PANNA PIERWSZA. (–) Y Któraż niebieſka moc z niedoſtępnéy góry/ Wyzuie mię z człowieczéy poſtáći y z ſkóry? A ſkrzydłá do rámión mych z lekkich piór vſádźi GosłCast 52.

W przen (1):
Zwrot: »[kogo] odziać piory« = zamienić w ptaka (1): [poeta o sobie] KTo mi dał ſkrzydłá/ kto mię odźiał pióry KochPieś 11.
Przen (13): Ieſli cnoty nie będzye/ toć ná Pawie pyorá/ Bo kiedy go oſkubyeſz/ álić ſzpetna ſkorá. RejWiz 100v; Y nie máſz thák mężnego Iáſtrząbá w tey ſtronie/ Coby złamáć miał pioro s tych [z rodu Kuropatwów] ktorey w ogonie/ Ale iż to ſą ludzye á y zacni práwie/ Iużże s ptaki ná ſtronę ludzye k nim wyſtáwię PaprPan G4v.
Zwroty: »przez pioro gonić« = dać się ułowić, być posłusznym (1): Więc tu chodzi [pan] iáko kurek Nátknął zá bieretek piorek Więc czapká máło nie wzleći Ale mieſſek bárzo ſnieći Ten przed ſie przez pioro goni Iákoż ſie obłamał łoni RejRozpr I3.

»pioro upuścić« = stracić animusz, serce do czegoś [szyk zmienny] (3): BielSat B4v; ktorzi vpuſzcżą pioro ábo ſerce ſtrácą [quod qui animo sunt deiecto]/ niełácno śię oprą przećiw zuchwálſtwu drugich ModrzBaz 21; Tákież y owy Swacżki co nam ſzyią wzorki/ Vmieią też wyprożnić młodym ludziom worki. [...] Solne/ Máślne/ Owieśnie/ y Sledziowe Iátki/ Wſzędzie pioro vpuśćiſz byś nabárźiey głádki. BielRozm 14 [idem BielSat].

Wyrażenie: »lekkim piorem przyodziany« = ulotny, niestały (1): A chytré morze/ ile znákomitych/ Tyle pod wodą żywi ſkał zákrytych. Tu śiedźi/ złotem/ cześć koronowána: Tu lekkim piórem ſławá przyodźiana KochFrag 14.
Szereg: »i z mięsem i z piory« = całkowicie (1): O nędzny ſwiecki Pawie y z mięſem y s piory/ Iuż leżyſz oſkubiony/ drudzy cie drą s ſkory. RejWiz 84.
a) Metonimicznie: Skrzydła (5): Ná koniec y fam ćieślá/ który to [labirynt] miſtrował/ Aby tu rogátégo chłopobyká chował/ Nie záwżdy do wrót tráfi/ áż piórá ſzychtuie Do rámieniá/ tóż ledwé wiérzchem wylátuie. KochFr 107; NIezwykłym/ y nie ledá piórem opátrzony Polecę precz poétá/ ze dwoiéy złożony Nátury KochPieś 54, 32.
Zwrot: peryfr. »siec powietrze (a. wiatr) piory« = latać [szyk zmienny] (2): Wſzytko to/ co ieſt w morzu/ wſzytko co ná źiemi/ Y co śiecze powietrze pióry pirzchliwémi KochPs 156; WitosłLut A3v.
b) Opieka, obrona (1):
Wyrażenie przyimkowe: »pod [czyimi] piory« (1): [Pan] W ćieniu ſwych ſkrzydeł záchowa ćię wiecznie/ Pod iego pióry vlężeſz beſpiecznie. KochPs 138.
a. Służące jako ozdoba (3): To iuż goni kogutá ogon mu wyſkubie/ Pioro zátknie zá cżapkę tu práwie ná cżubie RejWiz 89v.

W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy ptaka (1): Czapki v obudwv na glowach bili Czarne a przi nich Pyora ſtruſſowe byale. LibMal 1548/146; [Henryk Lándgraff/ [...] ná cżapce więc zwykł był nośić ſrzebmą máłą ſzkofiykę/ zá ktorą gdy dwie pierze kápłunie zátknął/ widziáło ſye to onemu wielkiemu Kxiążęćiu być wielkie ochędoſtwo. LorichKosz 103b (Linde s.v. pierze)].

α. Jako element herbu (1): Bo te ſiedḿ pior iák widziſz przeto im [rodowi Mniszków] nádano/ Ze y możne y mężne záwſze Mniſzki znano. PaprPan S.
b. Zakończenie strzały (1): Pennatum telum, Strzałá piórem okliyona. Mącz 289d.
2. Narzędzie pisarskie wykonane zazwyczaj z pióra ptasiego; calamus Murm, BartBydg, Mącz, Modrz, Cn; graphium Mącz, Cn; stylus Modrz, Cn; penna Murm; arundo, caulis Cn (93): Penna. eyn ſchreibfeder. Pyuro. Murm 192; RejWiz 58v; OrzRozm N3; Graphium, Pyoro żelázne którym y piſáć y málowáć może. Mącz 148c, 31a, 454b; Iák oni Philozophi Greccy y Láćińſcy/ Są ná wſzytko ćwicżeni ći Ruſacy wſzyſcy. Bo ći vmieią piorem/ ſzáblą toć im ſnádnie PaprPan B; CzechEp *3; Oby mi to był dał Bog/ byś ná mą poſtáwę/ Pátrzał teraz gdy piſzę/ y ná moię ſpráwę. Vyrzałby pioro w ręku PudłDydo B5.
Zwroty: »piorem nad wierszami kiwać, władać« = pisać wiersze [szyk zmienny] (1:1): Wolałbym ſię popiſáć z ſzáblą ſwą przed wámi/ A niż ták żáłoſnymi moimi wierſzámi. Bo ſzáblą dobrey ſławy z młodośći nábywam/ Y cżęśći ią niż piorem nád wierſzámi kiwam. CzahTr K3, C4v.

»piorem pisać (a. opisować, a. wypisać); piorem pisany« = calamum scribere Vulg [szyk zmienny] (4;1): Ktoby mogł temu ſproſtáć áby piorem ſwoim/ Ich nierządy wypiſał? Prot C3; KochPhaen 17; Kto ma być Królem: iuż dekrét gotowy Przed Bogiem leży: nie piórem piſány/ Lecz w diámenćie twárdym wykowány. KochPieś 40; WujNT 3.Ioann 13; piórem piſząc [literę], łácno oſęczki v wiérzchu, bądź ná tę, bądź ná owę ſtronę vczynić ſie mogą JanNKar F.

Wyrażenie: »pioro pisarskie, do pisania« = calamus Murm, Mącz; calamus scriptorius Cn (2:1): Calamus, eyn ſchreibfeder. Pyuro piſárſkye Murm 192; BartBydg 21; Calamaristheca, Pennal/ co piórá w nim chowáyą do piſania. Mącz 31a.
Szeregi: »inkaust i pioro« (1): álemći niechćiał piſáć inkauſtem y piorem [per atramentum et calamum scribere]. Lecz ſię nádźiewam rychło ćię vyźrzeć/ á vſtnie mowić będźiemy. WujNT 3.Ioann 13.

»litery albo pioro« (1): to naywiętſzé ich [Greków i Łacinników] ſtáránié było, áby ięzyk ſwóy właſny, álbo ráczéy ſłowá wſzyſtkié iáko ie właſnie wymawiáli, literámi, álbo piórem tákże właſnie wyrażáli. JanNKar C2v.

Przen (73): BielKom A3; Ku więtſzym rzecżam k ſławie twey pioro zgotuię. StryjWjaz A2v; PaprPan C4, H4v; ModrzBaz 77v.

pioro czyje [w tym: pron poss (3), G pron (1)] (4): Vſtáwi on [Bóg] w ręce mey z nowu pioro moie/ Vkaże ſłońcu rowne zacne ſpráwy twoie. PaprPan Cc4; KochProp 4; Duch ś. władał piorem tych co piſmá ś. piſáli/ áby piſząc błądzić nie mogli WujNT 193. Cf »zabawić pioro swoje«.

Frazy: »[komu] falowało pioro« = ktoś pisał nieprawdę (1): Znáć żeś w koſćiele máłym/ w kąćie/ w ćieniu then liſt piſał/ iż ći ták fálowáło pioro. OrzList b4v.

»(i języka i) piora by nie stało« (3): proſſę ćie [...] myſl ſwą zmiękcz á odmień: Bo tho ſam dobrze widziſz/ co zá pożytkow z tąd doſtáć możeſz/ á ſna bym ći wſſyſtkie miał wyliczáć/ ktorem omijał/ nigdyby y ięzyká/ y piorá nieſtáło. Leop A3v; A by ſie thu o tym piſmá álbo przykłády wieść miáły/ co ſie záwżdy wiernym á co niewiernym działo/ y pioráby nie sſtáło RejAp 61v, 72.

»żadne pioro wypisać ani język tego wymowić nie może (a. język nie może wysłowić, pioro nie może wyłożyć itp.)« [o zjawiskach przekraczających możliwości ludzkiej wyobraźni; w tym: aluzja do bibl. Is 64/4 (5)] [szyk zmienny] (7): A iż piſmá powiedáią iż thych rádośći nam obiecánych żadne pioro wypiſáć áni żadny ięzyk wymowić nie może. RejAp 176v, 124, 159, 178v, 189; Acż ięzyk moy nie powie ſnadź wſzytkiego práwie. Y pioro nie wypiſze tu cnoty káżdego PaprPan B3; Ięzyk nie może wyſłowić/ Pioro nie może wyłożyć: Co to ieſt ćiebie miłowáć LatHar 64.

Zwrot: »[czym] zabawić pioro swoje« (1): Y Tákżeś ſnem zábáwił myśl y pioro ſwoie KołakCath A3.
a) Pisanie; tekst napisany; twórczość literacka (27): Staẃże nam y mężnego gdy wſtániem od piorá/ Prętko w nim od kopiey wierz mi będzye dzyurá. PaprPan Ov; ten to Kośćioł náuką/ piorem/ ręką/ ogniem/ y miecżem ſzturmuią ReszPrz 110; [Niechże tedy będźie znák piſánia moiego/ Pámiątká nieśmiertelna dobrodźieyſtwá twego Nádźieiá moiá w pioru y w Pierách wiecżnych/ Te mnie nie każą śpiewáć nigdy v niewdźięcżnych KmitaŻyw A3].

pioro czyje [pron poss (14), ai poss (1)] (15): Oświećił nas Pan Bog Kromerowym piorem OrzRozm P4, P4v [2 r.]; Sromáć by ſie miał zá ſwe pioro/ kto Xenocratá wtey mierze ſpomina iáko hámownego GórnDworz Aa8; PaprPan Cc3v; CzechEp 74, 126, 127; O zacny Rádźiwile/ y ſam pióro ſwoie Tobie gwóli odmieniam KochEpit A2; KlonŻal C4; A nie tylko/ me pioro/ świádcżyć będźie/ Ze rádniey záwżdy/ dobrego rátuieſz/ Niż ſzkody ſtrzeżeſz. GrabowSet Y2; LatHar 378; [Toć ſzcżęśliwy piſorym/ zdániem moim ktory cżytelniká zábáwić vmie ſwymi piory. KmitaŁów A2]. Cf »pioro obostrzyć«, »piorem (swoim) wymalować«.

W połączeniach szeregowych (2): która to łáſká z miłośierdźia Bożégo/ próznowáć mi nie da/ vſtáwicznie mi dodźiéwa/ pała we mnie: á kędy może ze mnie wynika/ mową/ piórem/ Drukiem OrzQuin G4; CzechEp 126.

Zwroty: »pioro obostrzyć (a. zaostrzyć)« [w tym: czyje (2)] (3): przeto oni [potwarcy naszy] z więtſzą beſpiecżnośćią/ przećiw nám piorá ſwe oboſtrzyli/ á niewſtydliwie vſtá ſwe ſmiele roſpuśćili. CzechRozm Av; CzechEp *2v, 126.

»pioro puścić [za kim], [przeciw komu] rozpuszczać« = pisać (1:1): CzechEp 74; A ia/ ná świeżé pátrząc twego [Radziwille] woyſká znáki/ Pióro puſzczę zá tobą/ á w którąś ſzedł ſtronę/ Rzéki/ ieźiorá/ dwory/ miáſtá przypomionę. KochJez B.

»piorem (swoim) wymalować« (2): HOynie ćię Bóg obdárzył cnotámi wielkiémi/ Których ia nie dośćignę wiérſzámi ſwoiémi/ Sam tylko Kochánowſki Skłádácz doświádczony/ Mógł piórem wymálowáć doſtátecznie ony. PudłFr 42; SapEpit Bv.

»wysławiać piorem« (1): káżdy ſwoię kráinę w kthorey ſie vrodzi y wychowa/ wyſławia piorem álbo powieśćią choćia thák wiele niebyło. BielKron 337v.

Wyrażenie: »ostre pioro« (1): Bo wam/ nie cudzoźiemcom piſzą [polscy poetowie] ſwoie Rymy/ Y oſtrym piorem walczą z nierządy wáſzymi. Prot A3.
Szeregi: »język i pioro« (3): y tego ręką/ ięzykiem/ y piorem dowiodę: iż Sbiſzká Kárdynałá krzeſt/ krzeſćiáńſki był OrzList e3; Prośimy nieprzebránego miłośierdźia twego/ ábyſmy przy tey wierze/ ktorey oni przodki náſze ięzykiem y piorem náucżyli/ ſtátecżnie z łáſki twey/ trwáli LatHar 428, 378. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»pioro albo powieść« (1): BielKron 337v cf »wysławiać piorem«.

»słowo i pioro« (1): Oto Pan Bog tymi cżáſy ten ich fałſz znákomićie odkrył/ przez wiernego/ y ſłowem y piorem potężnego ſługę ſwego ReszPrz 68.

»usta (a. gęba), (i) pioro« [szyk 2:1] (3): á cożby zá ſzaleńſtwo/ ábo co zá nádętość/ miáłá mnie nędzniká/ [...] ku temu przywieść/ żebym przećiw ták wielkiemu y ták dobrotliwemu pánu miał vſtá ſwe y pioro wſzetecżnie roſpuſzcżáć? CzechEp 74, 73; WujNT przedm 3.

b) Zdolności pisarskie, talent (13): Miły Orzechowſki/ dał ći Bóg pióro/ otworzył ći téż/ iáko widzę ná przyſzłé rzeczy/ które ná Polſkę idą/ oko OrzQuin Z3.

pioro czyje [pron poss] (9): bo ná rzecz tylko ſámę okiem mierząc/ ták ná nię wſzyſtkę myśl/ y pióro ſwé ſkłádaſz/ iż téż nic ſye ná żadnégo ſtanu człowieká nie oglądaſz OrzQuin E, E; Hiſthoria pámięći godna kthora ſye prawdziwie przytrefiłá w Landzye Mieſcye Niemieckim [...]. Vdałem pioro ſwoie ku iey wypiſániu HistLan A2v; PaprPan X3. Cf Zwrot, »osobliwe pioro«, »ubogie pioro«.

Zwrot: »piorem spisać (a. wypisować), światu podać, wypisany« [w tym: czyim (3)] (3:1:1): GrzegRóżn N; Wzbudzi takiego ducha bog wpewnym cżłowieku. Ktori twe zacne ſprawy ſwoim piorem złotim Będzie chćiał ſwiatu podać KochSat C2; GórnDworz A3; GrochKal 20; KołakCath C5.
Wyrażenia: »bystre pioro« (1): MIedzy błędy co teraz ſą/ y przed tym były I co będą/ Kálwinie twoie przewyżſzyły/ Bo gdy twym byſtrem piorem Bogá wypiſuieſz/ Tedy w iednym Bogu trzech ſproſnie pokázuieſz GrzegRóżn N.

»lotne pioro« (1): Muſa co Minerwie Nektár podawáłá/ Abym to lotnym piorem ſpiſał roſkazáłá. KołakCath C5.

»ołowiane pioro« (1): poſyłam W.K.M. moiemu miłośćiwemu pánu ná piſmie the rozmowy/ á poſyłam thák/ iáko nie Orzechowſkiego złotym/ ále moim olowiánym piorem/ wypiſáne być mogły. GórnDworz A3.

»osobliwe (a. osobne) pioro« [w tym: czyje (1)] (3): nieda Anglia/ [...] Boemia/ Grecya/ Człowieká drugiego Hoſiuſowi Polakowi náſzemu/ vczonym rozumem á kthemu oſobliwym piorem vraczonym rownego. OrzRozm P3v; GórnDworz H; KochFrag 22.

»ubogie pioro [czyje]« (1): y obawiam ſie áby ći zmárli/ kthore thu wſpominam/ memu vbogiemu pioru/ ktore doſkonále onych chwalić nie vmie/ zá złe niemieli. GórnDworz Dd7.

»pioro złote« [szyk 2:1] (3): KochSat C2; GórnDworz A3; Z tákim nagrobkiem/ on Pan w rzecżách biegły/ Niech odpocżywa/ [...] Aż w kim Bog wzbudźi táki vmyſł potem/ Co ſpráwy iego ſpiſzą piorem złotem. GrochKal 20.

c) Autor (10):
Wyrażenie: »pioro anjelskie« (1): y tobie [Cyceronie]/ Pióro Anjelſkié: duſzę tóż w przygodźie: Co y mnie bodźie. KochTr 16.
Szereg: »gęba a pioro« (1): O nieſzcżęſna gębo á nieſzcżęſne pioro/ ktore ty ſmieſz álbo piſáć álbo wyznáwáć kogo inſzego ſwiętym niżli tego Páná prawdziwego ná niebye y ná ziemi RejAp 38v.
α) Autor o sobie (8): Tyśiąc ich [pisarzy a. dzieł] miia pióro: by wſzytkié wyſłowić/ Z wóz papiéru/ wiek náto potrzebáby złożyć. GosłCast 10.
Fraza: »pioro pisze« (1): Ktoż ſie tego ſpodziewał? co mię dziś potkáło? By iákie Threnodiae pioro piſać miáło? WisznTr 8.
Wyrażenie peryfr.: »pioro m(oj)e« = ja (autor) (6): Ná on cżás też wyſławi głośniey pioro moie/ Tryumphy Henrykowe/ y Sármáckie boie. StryjWjaz C4; PaprPan Bv, Cc3v; Vmiéli co pióro mé/ twa ſławá nie zginie. PudłFr 41, 54; Abym twoie mogł ſpráwy wierſzem wymálowáć/ Y ręką ie ſubtylną znácżnie wyryſowáć. Nigdybymi y końcá/ y cżáſu nieſtáło/ Pioro moie tymby ſię záwſze zábáwiáło. SapEpit D2v; [Ani me pioro ták roſkoſznego/ Nie zleie w ten czás obiádu tego. KmitaŁów B4v].
d) Zwrot: »władać cięższym piorem [= szablą]« [szyk zmienny] (2): Wolałem wierſze piſáć niſz ták prozno ſiedźieć. Máiąc cżás kęs wolnieyſzy kiedym przeſtał władáć/ Ciężſzym piorem com znim zwykł záwſze ná koń wſiadáć. CzahTr [Dv], A4v.
3. Zestawienia w funkcji nazw botanicznych (2):
[»orle pioro« = Myriophyllum alternifolium DC (Rost), wywłócznik skrętolegly; bylina wodna z rodziny wodnikowatych (Halorrhagidaceae): Orle pioro/ Myriophyllon alterum. Waſſer thannen/ Fenchel garben. SienHerb K4#v, E#.]

»strusowe a. [strusie] pioro« = Osmunda regalis L. (Rost), długosz królewski; paproć z rodziny długoszowatych (Osmundaceae) (1): Os mundi. Struſowe pioro. Sant Criſtofels kraut. TO ziele leſne ieſt/ podobne ku paproci FalZioł I 95b; [Zgáśiewká ſtruśie pioro/ Dryopteris, os mundi. Erdtfaren wind faren eych faren. SienHerb M#v; FILIX MAS, THELIptoris, Oſmunda, Mimpheoptis. Błotna Paproć, zową téż Struſowé pióro. UrzędowHerb 140a (Linde); SienHerb E3#, 116].

»strusowe pioro« = Blechnum spicant (L.) Roth., podrzeń żebrowiec; paproć z rodziny paprotkowatych (Polypodiaceae), rzadka w cienistych lasach iglastych (1): Blechon – Struſowe pioro. Calep 133b.

Synonim: 3. »strusowe pioro«: zgąsiewka.

Cf [BIAŁOPIORY], PIERZE, PIOROLOTNY, PIORONOGI, PIORORUCH, PIOROSKRZYDŁY, PRĘDKOPIORY

MN