[zaloguj się]
[pdf]

POBLADNĄĆ (3) vb pf

pobladnąć (3), [poblednąć].

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz blednąć).

Fleksja
praet
sg pl
2 f -ś pobladła m an
3 m poblådł m pers pobledli, poblednęli
n subst pobladły

praet 2 sg f -ś pobladła (1). ◊ 3 sg m poblådł (1). ◊ 3 pl [m pers pobledli, poblednęli]. subst pobladły (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.: pobladnąć.

Znaczenia
Stać się bladym; pallere PolAnt (3):Niech ſie ſercze vpokoi [...] Bos iſcie barzo pobladła Strzez abis w niemocz nie wpadła RejJóz F8v; BibRadz Ier 30/6; [Puściliśmy sie na okrutne wały, Które okrętem i nami miotały, [...] Jedni pożółkli, a drudzy pobledli Otwin(?)Erot 21; Przed ktorym [Radziwiłem] y Kniaź Wielki/ z ſynmi poblednęli/ Vćiekaiąc RymszaDeket 65].
Zwrot: »jako płotno pobladnąć« (1): Dziwuie ſie młodzyeniec/ á on theż nieborak [oracz]/ Práwie ſie ſtoiąc zumiał iáko płotno pobladł. RejWiz 125v.

Synonim: zbieleć.

Formacje współrdzenne cf BLEDNĄĆ.

Cf [POBLADNIENIE]

MMk, RS