[zaloguj się]
[pdf]

POBRATYN (11) sb m

pobratyn (8), pobratym (3); pobratyn BielKron (3), StryjKron (5); pobratym BartBydg, BiałKaz, KlonWor.

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N pobratym
G pobratyn(o)w
D pobratym(o)m
A pobratyny
I pobratyn(e)m pobratynami

sg N pobratym (1). ◊ I pobratyn(e)m (2). ◊ pl G pobratyn(o)w (3). ◊ D pobratym(o)m (1). ◊ A pobratyny (1). ◊ I pobratynami (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Ten, kogo z kimś coś łączy [w tym: czyj (9); pron poss (5), ai poss (3), G pron (1)] (11):
a. Rodak, współplemieniec (8): Compatriota, przyacyel, pobratym BartBydg 31b; BielKron 354; Wiećie ſkronik/ iákieśćie nieprzyiaćioły/ Zyflántow mieli/ gdy Pruſom pobrátymom ſwym pomagali przećiwko przodkom wáſzym. BiałKaz K3; A s tymi [Wołynianami] Gotowie/ Iatwiezowie/ Połowcy/ Piecinigowie/ y inſzy Sarmatowie towárzyſtwo iáko z pobrátynámi z iednego narodu idącymi mieli. StryjKron 105, 36, 47, 260, 390.
b. Współwyznawca (1): Henrikus Brunſzwickie Kſiążę/ oſkárżył przed Ceſárzem Krfierſtá Sáſkiego y inne iego pobrátyny. BielKron 218.
c. Towarzysz, kompan; przen (1): A ták niech [Cygan] pobrátymem Iudaſzowym będźie/ Niech tám do iego Cechu y do ſtołu śiędźie KlonWor 8.
d. Ten, kto pozostaje z kimś w przyjaznych stosunkach (1): rokowánie vczynili s Carzem ich [Tatarów] Oſlanem/ iáko s pobrátynem krolewſkim. BielKron 420.

Synonimy: a., c. kompan, towarzysz; d. przyjaciel.

Cf [POBRACIM]

MF, SBu