[zaloguj się]
[pdf]

POCHOPIĆ (1) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pochop).

Fleksja
inf pochopić
praet
sg
3 m pochopił, pochopieł

inf pochopić. ◊ [fut 3 sg pochopi. ◊ praet 3 sg m pochopił, pochopieł. ◊ part praet act pochopiwszy.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów ze SpiczZioł) – XVII w.

Znaczenia
1. [Chwycić [kogo]: Menelaus pochopiwſſy Helenę [...] ták ma mowić. SądParysa D2; arripuerit pochoppy TomZbrudzBrul 32/41.
Szereg: »pochopić a wziąć«: Abyl pytham Helizeus od sinow proroczkich: i gdzie gest ocziecz nass Helias? rzekl ym, yze wzyed gest. [...] Podobno dvch pochopil awzial onego [...] SprChęd 137.]
2. Zrozumieć: [W Ostronogu i w Koźminku dosyć długo beły obrazy, niż lud pochopieł a wyuczeł się prawdy Bożej. AktaSynod I 113.]

pochopić co: Kto rozum ma potemu: może niżey piſane rzecży łaczno pochopić. FalZioł [*8]v.

Synonimy: 1. jąć, pochwycić, pojąć, ująć; 2. pojąć, poznać, porozumieć, zrozumieć.

Formacje współrdzenne cf CHOPIĆ SIĘ.

Cf POCHOPION

MP