Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PODCHWYCIĆ

Następne hasło: PODCHWYCONY »

PODCHWYCON (2) part praet pass pf

podchwycon (2), podchwycony a. podchwycon (1).

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w pod-).

Fleksja

sg
m	N	podchwycon	f	N	podchwyc(o)n(a)

sg m N (praed) podchwycon (2). ◊ f N podchwyc(o)n(a) (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: podchwycon od kogo (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w. s.v. podchwycić.

Znaczenia

1. Złapany, schwytany (1)
2. Podstępnie pojmany (1)
3. Przyłapany na czymś złym (1)

1. Złapany, schwytany (1): Theż Iemioła dębowa [...] z kuſze vſtrzelona/ á niżli do ziemie doleci podchwyczona: zawieſzona na ſziję cierpiączego niemocz ſwiętego Walantego/ baryo [!] broni. FalZioł V 43v.

2. Podstępnie pojmany (1):

Wyrażenie: »zdradą podchwycon« (1): Iázon tedy który był zdrádą brátá fwego podſzedł/ od drugiego teſz ieſt zdrádą podchwycon [circumventus] BudBib 2.Mach 4/26.

3. Przyłapany na czymś złym (1):

Wyrażenie: »w języku podchwycon« (1): Strzeſz ſie [...] w ięzyku twym byś niebył podchwycon [lingua tua ne capiaris]/ á byłby pohánbion. Leop Eccli 5/16.

Synonim: 2. poimany.

Cf PODCHWYCIĆ, PODCHYCONY

AW, KW