[zaloguj się]
[pdf]

POKONYWAĆ (3) vb impf

pokonywać (2), pokonewać (1); pokonywać GórnRozm, NiemObr, pokonewać ComCrac.

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz konać); a jasne.

Fleksja
inf pokonywać
indicativus
praes
pl
3 pokonewają

inf pokonywać (2). ◊ praes 3 pl pokonewają (1).

Sł stp brak, Cn s.v. przekonywam czym, Linde XVIII w. s.v. pokonać.

1. Zbijać, obalać w polemice czyjeś poglądy; arguere, coarguere, conficere, convincere, iugulare, protelare, vincere Cn (1): [Pokonywam/ Refuto, convinco. Volck Rrr4v.]

pokonywać kogo czym (1): A ten oto Oćiec vcży/ iż nie cżym inſzym/ iedno piſmem pokonywáć heretyki potrzebá. NiemObr 80.

2. praw. Rozpatrywać sprawę sądową (2):

pokonewać kogo (1): Aizby [!] potem vinny wtem pokonaniv nievliezal kazni a nievinny nieczirpial, iż poſpoliczie maiętnieiſſego pokonevayą vbogiego opvſcziwſſy, wtei mierze voievoda [...] vyviadovanie vczynicz ma ComCrac 16.

a. Udowadniać oskarżonemu winę (1): A gdyż wáſzy Sędźiowie [...] ná podobieńſtwá nie pátrzą/ na świádki nic nie dáią/ ale wſzyſtko puſczáią ná ſumnienie obwinionego/ ábo na tego kto ma pokonywáć/ wżdy [...] GórnRozm G2.

Synonimy: 1. obalać, zbijać; 2. sądzić.

Formacje współrdzenne cf KONAĆ.

LWil