[zaloguj się]
[pdf]

ROZTOCZYĆ SIĘ (1) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
inf roztoczyć się
praet
sg
3 f roztoczyła się

inf roztoczyć się. ◊ [fut 3 sg roztoczy się. ◊ praet 3 sg f roztoczyła się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. roztoczyć.

1. Zacząć coś robić na szerszą skalę, rozwinąć, rozszerzyć jakieś działania [z czym]: y nie będą się mogli wprętkim złozeniu Seimu, roztoczyc zPraktikami owemi ActReg 135.
2. [Rozprzestrzenić się; tu: o informacjach: rozejść się, dotrzeć do wielu osób:
Fraza: »[gdzie] wieść się roztoczyła«: O czym [o śmierci królowej] po wſzyſthkim mieśćie wieść ſie roſtoczyłá [volgatur fama per urbem XII 608] Nieſzczęſna/ zkąd vpádło wſzyſtkim ſercá śiłá. VergKoch 363 (Linde s.v. roztoczyć).]
3. [Rozwinąć płatki: Sok czynią ſpąkowia téyże płonnéy Figi/ póki ſie nie roztoczy UrzędowHerb 343b.]

Synonimy: 2. rozgłosić się, roznieść się, rozsiać się, rozsławić się, rozszerzyć się.

Formacje współrdzenne cf TOCZYĆ.

ALKa