![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: ROZTRWOŻYĆ | Następne hasło: ROZTRZASKAĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ROZTRZASKAĆ (1) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a jasne.
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | roztrzaskåł |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by roztrzaskåł |
[praet 3 sg m roztrzaskåł.] ◊ con 3 sg m by roztrzaskåł.
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. roztrzasnąć.
Uderzywszy rozbić na części, zniszczyć; diffulminare, dirumpere, discutere cum strepitu Cn [co]:ále do kul y ſzypow [...] nie trzebá [prochu ziarnić]/ boby roſtrzáſkał wſzyſtko y obráźił bárzo/ ále ma być miałki iako mąká. BielSpr 73.
[W porównaniu: Ale zá prośbą Kátárzyny ſwiętey Bog poſłał ſwego Anyołá/ ktory onę Máchinę iáko gromem roſtrzáſkał/ ták iże cżtery tyſiące ludu Pogáńſkiego murem pozábijał. GilPos 304v.]
Synonimy: rozbić, rozrazić, roztłuc, roztrącić.
Formacje współrdzenne cf TRZASKAĆ.
RS