[zaloguj się]
[pdf]

ROZWIEDZIENIE (2) sb n

rozwiedzienie (2), [rozwiedzenie].

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-).

Fleksja
sg pl
N rozwiedzieni(e)
D rozwiedzieniu
A rozwiedzeniå

sg N rozwiedzieni(e) (1). ◊ D rozwiedzieniu (1). ◊ [pl A rozwiedzeniå.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów) s.v. rozwieść.

1. Odciągnięcie tego, co przylegało, odwiedzenie; tu: wyprostowanie ręki (1):
Wyrażenie: »ręki rozwiedzienie« (1): iż táka ordynácya woyſká [na klin]/ pożytecżnieyſza ieſt niżli gránowita/ á to przeto/ iż w niey wolnieyſzy viazd y przyiazd/ y ręki z bronią rozwiedzienie BielSpr 22v.
2. Rozbicie na szerokość, rozpłaszczenie [na co] (1): [srebro] ieſt rzecż miękka ktora ieſt łaczna ku rozwiedzieniu na cieńkie blaſzki iakoby pargamin FalZioł III 34c [idem] [SpiczZioł 130b (Linde s.v. rozwieść)].
3. [Rozejście się małżeństwa, rozwód: repudium d⟨icitu⟩r repulsio vel scriptum repulsionis ... zagnanye, rozvyedzyenye, rozdzyelenye, inde repudium d⟨icitu⟩r discidium, divortium vel repulsio mulieris a viro rozvyedzyenye, zagnanye, Rozdzyelenye ReuchlinBartBydg D.
4. Odgałęzienie: Stáłá ſie tedy winnicą/ kthora zrodziłá gáłęźie/ y wypuśćiłá rozwiedzenia [palmites]. Leop Ez 17/7 (Linde s.v. rozwieść).]

Cf ROZWIEŚĆ, ROZWOD, ROZWODZINY

ZCh