[zaloguj się]
[pdf]

POWOŁYWANIE (4) sb n

Oba o oraz a jasne; e z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg
G powoływaniå
A powoływani(e)

sg G powoływaniå (2). ◊ A powoływani(e) (2).

Sł stp brak, Cn s.v. powołanie abo powoływanie o głowę, Linde XVII w. (z Cn) s.v. powołać.

1. Zapraszanie; przen [o wezwaniu skierowanym przez Boga do człowieka] [czyje: G pron (1), pron poss (1)] (2): tákież był pirwey vcżynił [Pan]/ gdy wzgárdzili krolowie/ biſkupi/ mocarze/ á mędrkowie ſwiáthá tego ono ſwięte przyſcie iego á ono powoływánie iego/ oſádził ſthoł ſwoy proſtaki/ wieſniáki/ rybitwy [aluzja do Matth 22 i Luc 14] RejPos 159v, 159v.
2. Wybieranie i przeznaczanie do spełnienia jakiejś roli, misji (1): Abowiem od tych bywáią powołáni [kapłani ewanjeliccy]/ ktorzy mocy powoływánia niemáią. WujJud 30v.
3. Oskarżanie przed sądem; citatio pro capite, contestatio, promulgatio caedis vel homicidae, protestatio, quiritatio de auctore caedis, vocatio in ius Cn (1):
Wyrażenie: »powoływanie zabitego« = prawdopodobnie: oskarżanie o zabójstwo (1): Item, w ſcrutiniách formy: formy powoływánia zábitych SarnStat 1267.

Synonimy: 2. obieranie, wybieranie, wybor; 3. oskarżanie, pozywanie, wzywanie.

Cf POWOŁYWAĆ

MN