[zaloguj się]
[pdf]

POWPADAĆ (9) vb pf

o jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja
praet
pl
3 m pers powpådali
conditionalis
pl
3 m pers by powpådali

fut 3 pl powpådają (2). ◊ praet 3 pl m pers powpådali (4). ◊ con 3 pl m pers by powpådali (3). ◊ [part praet act powpåd(a)wszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

1. Wpaść w coś lub na coś (o wielu) (8):

powpadać na co (2): Drudzy co podáli Zagle wiátrom/ ná ſlepé ſkáły powpadáli KochTr 23; WisznTr 35.

[powpadać w co: W ty tedy jamy Liflanci głodem, strachem, zimnem strapieni, od Żmodzi nagnani, nieopatrznie powpadawszy pobici są. StryjPocząt 514.]

Przen [w tym: w co (5), gdzie (1)] (6):
Przysłowia: Rácż vſkromić ty co nogam mym śidłá ſtáwyáli/ Trapyąc duſſę mą chytrze doł podemną kopáli/ A coż yednák oni ſámi támże powpadáli [Laqueum paraverunt pedibus meis Vulg Ps 56/7]. LubPs O3, I3, ee2v.

A ći ktorzy w ſproſnych grzechach ſwą pilną pracą miewáli/ Niechby w ſwe ſieći złośćiwe rázem wſzyſcy powpadáli [Cadent in retiaculo eius peccatores Vulg Ps 140/10] LubPs ee3v, bb3v marg.

Zwrot: »w doł błędu powpadać« (1): Gdyby ſam X.K. z pilnośćią Pſalm ten przecżytał [...] nigdyby ták tuſzę/ tego nie twierdźił: ále iż ſię ná ſtáre ſwoie alegoryarze ſpuſzcża/ ktorzy w doł błędu przed nim powpadáli/ przetoż też/ zá nimi idąc/ w tenże doł nieopátrznie wpada. CzechEp 166.
2. Znaleźć się w ciężkim położeniu (o wielu) [w co] (1): Pátrzćie ná miáſtá zamki zewſząd ſputoſzáłe [!]/ Tákze ná wśi ná grunti ſproſne wygorzáłe. Z ktorych ludźie w vboſztwá znácżnie po wpadáli CzahTr E4.

Formacje współrdzenne cf 2.PAŚĆ.

MN