[zaloguj się]
[pdf]

PRZERZNĄĆ (4) vb pf

Wymowa: przer-znąć.

e jasne.

Fleksja
inf przerznąć
praet
sg
1 m przerznąłem

inf przerznąć (1). ◊ fut 3 sg przerznie (1). ◊ praet 1 sg m przerznąłem (1). ◊ part praet act przerznąwszy (1).

Sł stp brak, Cn s.v. pryskowany koń, Linde XVIII w.

Przeciąć; praecidere Vulg; discindere Cn [co] (4):
a. Tnąc podzielić na dwie części (2): Y przerznąłem rozgę moię wtorą/ kthorą názywano Powrozkiem/ ábym rozbrát vcżynił miedzy ludem Iudſkim y Izráelſkim. Leop Zach 11/14.
Zwrot: »przerznąć podłużki [= wzdłuż]« (1): Gdy ktho ma ſwierzb na pierſiach/ thedy przerznąwſzy go [śledzia] podłuſzki: y przyłoż na on ſwierzb/ á przeſtanie. FalZioł IV 30b.
b. Tnąc zrobić otwór, szparę (2): A kiedy [złodziej ryb] ma ſuknię płótnem podbitą/ tedy płótno przerznie/ támże zá podſzewkę wielé ich nákłádáią Strum I.

przerznąć komu (1): Potym ieſliſye nádźiewaſz ſpádánia kośći/ muśić [lekarz] ſkorę przerznąć SienLek 145v.

[przerznąć czym: áby [...] brzytwą lekko ſkóre przerznąwſzy/ żyłę nic iéy nieruſzywſzy odkrył. OczkoPrzymiot 583.]

Synonimy: przeciąć, przedrzeć, przekroić, rozciąć.

Formacje współrdzenne cf RZEZAĆ.

Cf PRZERZNIENIE, PRZERZNIONY

SBu, ALKa