[zaloguj się]
[pdf]

PRZEWALCZYĆ (3) vb pf

e prawdopodobnie jasne (tak w prze-); w formach odmiennych a pochylone.

Fleksja
praet
sg pl
3 m przewålczył m pers przewålczyli

[fut 3 pl przewålczą.] ◊ praet 3 sg m przewålczył (3). ◊ [3 pl m pers przewålczyli.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia
Pokonać, zwyciężyć (3):
Przen (2):

[przewalczyć przeciwko komu: przedſię piſmo powiáda/ iże brony piekielne nie przewalcżą [non praevalebunt Vulg Matth 16/18] przećiwko wiernym Páńſkim GilPos 292.]

Zwrot: »(śmiercią) śmierć (wieczną a. [czyją]) przewalczyć« (2): PAn Kryſtus gdy iuż z martwych wſtáć racżył/ á ſwą śmierćią śmierć náſzę przewalcżył [destruxit quidem mortem Vulg 2.Tim 1/10]/ cżterdźieśći dni tu racżył przebywáć ArtKanc G16, F4.
a. W walce (1): [A Sſthałá ſie woyná ná niebie/ Michał y Anyołowie iego walcżyli ze Smokiem. A Smok woiował y też Anyołowie iego á nie przewalcżyli [non valuerunt Vulg Ap 12/8] GilPos 290.]

przewalczyć kogo (1): Day tak P. Bog do końcá ſtrzedz nas zawżdy raczył/ Gdyż Sarmatow Monárcha żaden nie przewalczył. MycPrz I Bv.

Synonimy: a. pobić, poborzyć, pogromić, pokonać, porazić, zwyciężyć.

Formacje współrdzenne cf WALCZYĆ.

Cf [NIEPRZEWALCZONY]

MPi