[zaloguj się]
[pdf]

[PRZEWIONĄĆ vb pf

Teksty nie oznaczają é oraz ó; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w prze-).

Fleksja
inf przewionąć
imperativus
sg
2 przewień

inf przewionąć. ◊ fut 3 sg przewienie. ◊ imp 2 sg przewień.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Wiejąc przeniknąć przez coś; perflare PolAnt [co]: Wſtań śiewierze/ przyidzi połudzienny wiátrze/ przewień ogrod moy BudBib Cant 4/16.
Przen:
Zwrot: »wiatrem przewionąć«: PRzetoż dźiękuiąc tobie Pánie Zbáwićielu/ Zá zeſłánego Duchá Kośćiołowi twemu/ proſzę ćię/ ráczże tym wiátrem południowym/ przewionąć ogrod duſze moiey BzowRóż 96 (Linde).
2. bibl.: Przepędzić, przegonić; przen; ventilare Vulg [kogo dokąd]: y wykorzeni [Pan Bóg] lud Iſraelſki z tey dobrey źiemie ktorą dał oycom ich y przewienie ie zá rzekę Leop 3.Reg 14/15 (Linde).

Synonimy: 1. przelecieć, przeniknąć, prześć; 2. przegnać, przepędzić.

Formacje współrdzenne cf WIAĆ.]

KO