[zaloguj się]
[pdf]

RZEMIENNY (9) ai

rzemienny (8), rzemionny (1); rzemienny : rzemionny Calep (1:1).

Oba e jasne; o z tekstu nieoznaczającego ó.

Fleksja
sg
mNrzemienny fNrzemiennå, rzemionn(a)
pl
N subst rzemienn(e)
A subst rzemienn(e)

sg m N rzemienny (3). ◊ f N rzemiennå (2), rzemionn(a) (1). ◊ pl N subst rzemienn(e) (2). ◊ A subst rzemienn(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Przymiotnik od „rzemień” (9):
1. Od znacz. ‘pasek ze skóry’: zrobiony z rzemienia; terginus Mącz, Calep; loreus Cn (5): Lorum, Rzemień/ Cugiel rzemienny. Mącz 197d; Scutica, Rzemienna puchá. Bicz tátárski. Mącz 376c, 197d, 450a; Terginum lorum – Biczrźemienni. Calep 1057a.
2. Od znacz. ‘skóra wyprawiona’ (4): Nápiſali też ſzeroce ći Talmudyſtowie/ iż Moiżeſz v Bogá sthyłu widźiał dwá ſłoyki związáne rzemieniem [...] S tądże dźiś owo Zydowie noſzą rzemienne węzły BielKron 463, Llll2v; Uter, pellis qua vinum aut oleum deferri solet, Skórzány ſák álbo kápſá w którey wino álbo oley noſzą/ skorzana flaſzá/ rzemienna oleyna Bániá. Mącz 509d; Calep [1020]b.

Cf RZEMIANY, RZEMIENISTY

ECB