Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYĆ

Następne hasło: (PRZYĆCIONY) »

PRZYĆCION (1) part praet pass pf

przyćcion, [przyczcion, przyćścion a. przyćściony].

Fleksja

sg
f	N	przyćścion(a)	n	N	przyćci(o)no

sg [f N przyćścion(a).] ◊ n N (praed) przyćci(o)no.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. [Przypisany, o którym wyrażono zdanie, że ktoś a. coś jest jego sprawcą, przyczyną]
2. Poczytany, uznany

1. [Przypisany, o którym wyrażono zdanie, że ktoś a. coś jest jego sprawcą, przyczyną [komu, czemu]: Ale to zawodzenie jako nie przyczcziono jest osobie TM, tak nikomu jeszcze innemu ListyZygmAug 1562 390.

Wyrażenie: »włastnie przyćścion«: przyczyna zginienia Połocka i potem Ozieryszcz, żeby włastnie odjazdowi naszemu przyćściona być mogła i tego takież widzieć nie możemy ListyZygmAug 1565 495.]

2. Poczytany, uznany [komu za jakie]: Bo byś nie bacżył á nie rozumiał/ ieſzcżećby tho wżdy zá mniey gorſze mogło być przyććiono. RejZwierc 268.

Synonimy: 2. dzierżan, mian, poczytany.

Cf PRZYCZYŚĆ