[zaloguj się]
[pdf]

PRZYKOWANIE (1) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz -é; o prawdopodobnie jasne (tak w przykować); a jasne.

Fleksja
sg
D przykowaniu
A przykowani(e)

sg [D przykowaniu.] ◊ A przykowani(e).

Sł stp, Cn, Linde brak.

I. Rzeczownik od „przykować się”: Przytwierdzenie się do czegoś okowami: Gdy go [św. Symeona, który przykuł się łańcuchem na wierzchołku góry] Melecius Antyocheńſki Biſkup náwiedzał: zgánił mu ono przykowánie mówiąc: iſz bez tego ſam nád ſobą cżłowiek pánem być/ á wiązáć ſię ná iednym mieyſcu nie łáncuchem/ ále wolą y rozumem może. SkarŻyw 29.
II. [Miejsce przytwierdzenia przedmiotu metalowego:

W połączeniu szeregowym: ⟨...⟩ iuncture inferioris nadolnemv przywiązanyv/ przyſnurovanyv/ przykovanyv ut aptari possit cum superhumerali/ aby ſze trafficz mogli/ ſplatem naramyennym [Necnon et alios duos anulos aureos, qui ponendi sunt in utroque latere superumeralis deorsum, quod respicit contra faciem iuncturae inferioris, ut aptari possit cum superumerali Vulg] TomZbrudzBrul Ex 28/27.]

Cf PRZYKOWAĆ, PRZYKOWAĆ SIĘ

MP