[zaloguj się]
[pdf]

[PRZYNAUCZONY part praet pass pf

przynauczony, przynauczon.

Tekst nie oznacza pochyleń; a prawdopodobnie jasne (tak w nauczony).

Fleksja
sg
mNprzynauczon
pl
N m pers przynaucz(e)ni
subst przynauczon(e)

sg m N (praed) przynauczon. ◊ pl N m pers przynaucz(e)ni. subst przynauczon(e).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Któremu udzielono stosownej nauki natury religijnej:

przynauczony o czym: ktore [osobne rozgrzeszenie] ku poćieſſeniu zaſmuconych wielce ſłuży/ ku temu ieſt to rzecz ludziem młodem barzo potrzebna/ Bo wtey rozmowie oſobny [= osobnej]/ gdy rozgrzeſſęnia oſobnego żądaią/ o nauce pytani y przynauczeni być mogą UstKościel 53.

Wyrażenie: »w nauce przynauczony«: UstKościel a2v cf W połączeniu szeregowym.
Szeregi: »przynauczon i napomienion«: Gdyby [chory nieochrzczony] żądał poćieſſenia s słowa Bożego/ y świątośći podania/ Takowy niemocny ma być naprzod przynauczon y napomienion/ A potym ma być ochrczon UstKościel 178.

»sprawiony i przynauczony«: aſzeby też podobnie poddani naſſy mili/ [...] w takowey szcyry nauce sbawienny/ za laſkawą Boſką wolią Oicowſką/ prawdziwie sprawieni y przinauczeni a w sumnieniach swych pocieszeni byli UstKościel a2v.

2. Powiadomiony, poinstruowany [ze zdaniem dopełnieniowym]:
Szereg: »sprawiony i przynauczony«: Przetoſz Kośćioły maią być prawie a dobrze ſprawione y przynauczone/ że wyliczanie grzechow potrzebne nieieſt. UstKościel 53.

Synonimy: 1. napomienion, napomniony.

Cf [PRZYNAUCZYĆ]]

ZCh