[zaloguj się]
[pdf]

PUCHNIENIE (7) sb n

puchnienie (7), [pulchnienie].

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
N puchnienié
A puchnienié

sg N puchnienié (6); -é (2), -(e) (4). ◊ A puchnienié (1); -[é], -(e) (1).

Sł stp brak, Cn s.v. puchlina choroba, Linde brak.

I. Rzeczownik od „puchnąć” a. „puchnieć” [czego] (5): Kto tego zámieſzka/ przyydźie s tego opuchliná: boleść Wątroby: Kámień: boleść w pokrątkách: zátrzymánie moczu: puchnienie żywotá/ y inych złośći wiele. SienLek 17v; (nagł) Puchnienie nog. (–) A wſzákoż komu nogi puchną warz śiárkę s śiennym prochem á tym nogi vmyway. SienLek 120; Puchnienié brzuchá końſkiégo/ ſzukay Brzuch. SienLek Aaaav, 120v, Ttt3.
II. Obrzmiałość, opuchlizna, obrzęk, nabrzmienie, także puchlina wodna; tumor BartBydg, Cn; turgor BartBydg (2): Turgor, tumor, turgiditas, puchnyenye BartBydg 164; [ReuchlinBartBydg Kv; SienHerb 576b; Z tego źiela [z mydlnicy] czyniąc plaſtr dobrze przykłádáć ná wielkié rány/ mocno ie ſtula y goi [...]/ puchnienié odbiia UrzędowHerb 277b].

puchnienie w czym (1): Też mlecżna vrina á ktemu mętna á gęſta z nieiaką ſinoſcią. Idropſim/ to ieſt puchnienie w żywocie znaczy. FalZioł V 4a.

Synonimy: I. odymanie; II. otok.

Cf PUCHLINA, PUCHŁOŚĆ, PUCHNĄĆ, PUCHNIEĆ

AĆ