[zaloguj się]
[pdf]

PUSZCZAJĄCY SIĘ (7) part praes act

sie (6), się (1).

a jasne.

Fleksja
sg
mNpuszczający się nNpuszczając(e) się
pl
N subst puszczającé się
G puszczających się
A subst puszczając(e) się

sg m N puszczający się (1). ◊ n N puszczając(e) się (1). ◊ pl N subst puszczającé się (3); -é (1), -(e) (2). ◊ G puszczających się (1). ◊ A subst puszczając(e) się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Spuszczający się, wiszący ku dołowi [z czego] (1): Equus iubatus, Który wielką grziwę ma y koſy pliećione długie z grziwy ſie puſzczáyące. Mącz [176]a.
2. Atakujący słownie (1):
Wyrażenie: »słowy [jakimi] się [na kogo o co] puszczający« (1): Ieden zacny młodzieniec Dárdanus/ ſłowy ſię nań [św. Antoniego] oto [że rozpędził grających w karty] ſproſnemi puſzcżáiący/ wkrotce pomſtę Bożą vznał SkarŻyw 414.
3. Wyrastający (4):
a. O włosach [gdzie] (1): Pubes – Włoſzi na wſtidzie puſzczaiączę ſie. Calep [871]b.
b. O częściach roślin (3): Thyrsi item, Młode ſoſziki puſzczáyące ſie miedźy liściem á miedzy ſámym pniem Mącz 455c.

puszczający się od czego (1): Stolo, Fruticatio inutilis, Wilk/ to yeſt niepożyteczne gáłęźi á odnoſzki ode pniá ſie puſzczáyące. Mącz 420a.

puszczający się na czym (1): Prorepentes oculi vitium, Puſzczáyąceſie pączkowie ná winnicách. Mącz 352c.

4. Czepiający się podłoża (o roślinach) [po czym] (1): Rumpotinum, Nieyáki rodzay winnych máćic po niskich drzéwkách ſie puſzczáyących. Mącz 360d.

Cf PUSZCZAĆ SIĘ

KW