[zaloguj się]
[pdf]

PYSKŁAĆ SIĘ (3) vb impf

a jasne.

Fleksja
inf pyskłać się
indicativus
praes
pl
1 pyskl(e)my się
imperativus
pl
2 pysklicie się

inf pyskłać się (2). ◊ [praes 1 pl pyskl(e)my się.] ◊ imp 2 pl pysklicie się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. pysklić.

Brudzić się, kalać się; przen; abominare PolAnt; contaminare, tangere aliquid impurum Cn [czym] (3): Sámi ſie też nie chćieyćie pyſkłáć zadną gádźiną/ ábyśćie ſie przez nię nie zmázáli y ſplugáwili. BibRadz Lev 11/43; Nie chodźćie w vſtáwách Oycow wáſzych: áni ſądow ich przyſtrzegayćie: áni ſię báłwánámi ich pyſklićie [nec in idolis eorum polluamini Vulg Ez 20/18]: Iam ći Iehowáh Bog wáſz/ chodźćież w vſtáwách moich CzechEp 116.
Zwroty: [»pyskłać się grzechem«: A zaſz gdy vpádamy/ y pyſklemy ſie iákiemi grzechy ſproſnemi ábo ſie obrażamy grzechem śmiertelnym/ wiedzmyſz to, że [...] duchá ſwiętego zawſſe odnas odganiamy WizFałeczDucha M4.]

»krwią cudzą się pyskłać« = zabijać (1): to onemu co mu pomſtá należy miłoſierdzie przed ocży przywodzą/ to mu ſie nie rádzą krwią cudzą pyſkłáć/ to powiedáią niechay gdzie indziey wiśi ábo gi zetną á nie z ręku twoich. RejZwierc 148.

Synonimy: kalać się, mazać się, plugawić się, walać się.

Formacje współrdzenne cf PYSKŁAĆ.

Cf [PYSKŁANIE SIĘ]

LW